سحر کاوندی؛ محسن جاهد؛ محمدحسین ارشدی بیدگلی
دوره 8، شماره 14 ، خرداد 1393، ، صفحه 195-216
چکیده
فلسفه‌ی اخلاق شامل سه حوزهی فرااخلاق، اخلاق هنجاری و اخلاق کاربردی است. فایدهگرایی یکی از دیدگاههای مهم مطرح در حوزهی اخلاق هنجاری است که معیار درستی اعمال انسان را بر سود و زیان پیامدهای آن ...
بیشتر
فلسفه‌ی اخلاق شامل سه حوزهی فرااخلاق، اخلاق هنجاری و اخلاق کاربردی است. فایدهگرایی یکی از دیدگاههای مهم مطرح در حوزهی اخلاق هنجاری است که معیار درستی اعمال انسان را بر سود و زیان پیامدهای آن و یا به عبارتی بر میزان خوشبختی ایجاد شده برای همهی افرادی که تحت تأثیر آن فعل قرار دارند، مبتنی میسازد. فایدهگران خود به دو گروه عمل‌محور و قاعده‌محور تقسیم میشوند. دستهی نخست به میزان خیر یا خوشبختیای که هر عمل در یک موقعیت خاص ایجاد میکند توجه کرده و گروه دیگر به میزان خیر یا خوشبختی که یک اصل یا قاعده به همراه دارد نظر دارند. جی.جی.سی اسمارت یک پراگماتیست و حامی فایدهگرایی عمل‌محور است. در این نوشتار کوشیدهایم که پس از بیان اصول مورد قبول فایدهگرایان برخی از اشکالات مطرح شده به مسأله محاسبهی پیامدهای اعمال را مورد بررسی قرار داده و پاسخهای ارائه شده از سوی اسمارت به آنها را بیان کنیم. اسمارت برای پاسخگویی به این انتقادات به جای محاسبهی پیامدها از مقایسهی دو «وضعیت کلی» سخن به میان میآورد و با این کار صورت مسأله را پاک میکند. وی میکوشد تا با تمایز میان دو نوع محاسبه یعنی محاسبهی پیامدهای یک عمل و ارزیابی و محاسبهی اعمال ممکن پیشرو و همچنین با توسل به مثال «امواج آبگیر» و نیز توسل به «قواعد سرانگشتی» برای مواردی که ضرورت توسل به قواعد احساس میشود، به کلیهی انتقادات وارد شده بر محاسبه در فایدهگرایی پاسخ دهد.
