پگاه جمشیدی؛ قدرت اله قربانی
چکیده
فرض کنید دینِ متعالی به عنوان حقیقتی شامل کل زندگی هر انسانی تقریر شود، در این صورت شایسته است که ما فراتر از یک الهیات تطبیقی وابسته به گفتگو، جهت اعتبار بخشی به وجود خود به موضوع کلی گفتگو بین ادیان ...
بیشتر
فرض کنید دینِ متعالی به عنوان حقیقتی شامل کل زندگی هر انسانی تقریر شود، در این صورت شایسته است که ما فراتر از یک الهیات تطبیقی وابسته به گفتگو، جهت اعتبار بخشی به وجود خود به موضوع کلی گفتگو بین ادیان یا شکل دقیقتر آن یعنی گفتگوی عمیق بین ادیان، از طریق تفکر انتقادی، هوش عاطفی، همکاری متقابل و توجه به پیشفرضهای ناخودآگاه تمرکز داشته باشیم. ما بر این اساس بایستی تلاش کنیم با توجه به شرایط و پیچیدگیهای متفاوت دینی، نقش انسان در عمل گفتگو و همچنین زیستدینی دینداران گفتگوی بین ادیان را برقرار سازیم. از شرایط مشخص شده گفتگو در بین ادیان میتوان به یک تعهد خطاپذیر به سنت دینی خود، شنیدن فروتنانه و همدلانه صدای دیگری، در جستجوی چرایی، از کجایی و به کجا رفتن، گشودگی نسبت به دیگری و برقراری یک ارتباط متقابل اشاره کرد.گفتگوی بین ادیان در عین مواجهه با گستردگی ابعاد دین و تفاوت انسانها، همچنین با گستردگی ساختار یک انسان رو به رو میباشد. گفتگوی سرها، دستها، قلبها و در نهایت گفتگوی زندگی انسانهای مقدس نمونهای از این گستردگی میباشد. با وجود تمامی این شرایط، همچنان با توجه به مواردی همچون انسان گفتگوکننده ناکام مانده یا شکوفا نشده و ناگفتههای نگفته نشده در جریان گفتگو، قدرت سکوت در گفتگو، حدود و مرزهای مشخص یک دین یا ادیان متفاوت نسبت با هم و توصیف و تفسیرهای گوناگون از ادیان به نظر میرسد گفتگوی بین ادیان میتواند تحت تأثیر عوامل ارادی و غیرارادی بسیاری قرار گیرد، پس با این وجود بهتر است که ما به عقبتر بازگردیم و به جای عبارت مشخص گفتگوی بین ادیان به الگوی گفتگوی انسانها درباره ادیان خوشآمد بگوییم.