%0 Journal Article %T نگاهی هستی شناختی به توبه در عرفان ابن عربی %J مجله پژوهش های فلسفی %I دانشگاه تبریز %Z 2251-7960 %A شجاری, مرتضی %D 2007 %\ 12/22/2007 %V 1 %N 202 %P 59-75 %! نگاهی هستی شناختی به توبه در عرفان ابن عربی %K توبه %K ترک توبه %K گناه %K پشیمانی %K وحدت وجود %R %X ابن­عربی بر مبنای وحدت وجود، تعریف صوفیان از توبه را نقادی کرده است. از نظر وی هر فعلی از هر موجود ـ اگرچه خطا محسوب گردد ـ فعل خداست. نسبت دادن افعال به غیر خدا خطا است و باید از آن توبه کرد. از آنجا که فاعل حقیقی خداست، توبه به معنای مشهور شرک خفی است؛ زیرا لازمة آن فرض وجود گناه ـ یعنی فعل انسان ـ است که مقتضای اثبات هستی انسان در مقابل هستی خداست. پس توبة حقیقی، برائت جستن از استقلال در هستی و استقلال در فعل است. تائب حقیقی ‌کسی است که رجوع وجودی عالم به حق تعالی را درک کند اگرچه خود در حال مخالفت امر الهی باشد. یکی از اسماء الهی «توّاب» است و چون هر یک از اسماء الهی اقتضای مظهری دارد و حق­تعالی در دنیا و آخرت دارای این اسماء است، عارف بالله دائماً تائب است. %U https://philosophy.tabrizu.ac.ir/article_2966_fe6acfed9247b68aff91b7095c6428c2.pdf