TY - JOUR ID - 9974 TI - تحلیل بنیادین هگل از کار در بخش خدایگانی و بندگی پدیدارشناسی و نقد مارکس از آن و برنهادن پراکسیس به مثابه بنیانی جدید در افق فکر هگل JO - مجله پژوهش های فلسفی JA - JPIUT LA - fa SN - 2251-7960 AU - صالحی, امیرعباس AU - طالب زاده, حمید AD - دانشجوی دکتری فلسفه محض، دانشگاه تهران AD - استاد فلسفه دانشگاه تهران Y1 - 2020 PY - 2020 VL - 14 IS - 30 SP - 142 EP - 164 KW - خدایگانی و بندگی KW - کار KW - بازشناسی KW - پراکسیس KW - بیگانگی DO - 10.22034/jpiut.2020.35824.2411 N2 - مارکس در دست­نوشته­های اقتصادی-فلسفی 1844 صراحتاً دستاورد بزرگ هگل در پدیدارشناسی روح را کشف ذات کار اعلام می­کند. اما در همان جا بیان می­کند که فهم هگل از کار یک­سویه و انتزاعی است و وی فقط جنبۀ مثبت کار را دریافته است. مدعای ما در این مقاله آن است که مارکس در آثار اولیۀ خود بنیانی فلسفی مبتنی بر مفهوم کار (پراکسیس) در افق فکر هگل برمی­نهد و به میانجیِ آن حلّ و رفعِ دیالکتیکیِ (Aufhebung) فلسفۀ نظرورزانۀ هگل را رقم می­زند. در این راستا، ابتدا فهمِ بنیادین و متافیزیکیِ هگل از مفهوم کار را با عطفِ نظر به بخش «خدایگانی وبندگی» پدیدارشناسی صورت­بندی می­کنیم. یعنی نشان خواهیم داد که چگونه کار در هگل مبنایی برای پیوند سوژه و ابژه است. سپس درصدد خواهیم بود تا نشان دهیم مارکس چگونه با اقتضائات منطقِ دیالکتیکیِ هگل، یک­سویه­گی اندیشۀ هگل را نقد کرده و پراکسیس را به­مثابۀ تنیدگیِ سوژه و ابژه تألیف می­کند. UR - https://philosophy.tabrizu.ac.ir/article_9974.html L1 - https://philosophy.tabrizu.ac.ir/article_9974_74024a786baa96e8e31db274212864e8.pdf ER -