دانشجوی دکتری فلسفه دین، دانشگاه تهران(پردیس فارابی)
چکیده
سورن کرکگور، یکی از تأثیرگذارترین فیلسوفان و الاهی‌دانان مسیحی در قرن نوزدهم بود. او در خصوص نسبت میان ایمان و عقلانیّت دیدگاهی را طرح کرده که امروزه مورد توجّه بسیاری از الاهی‌دانان و فیلسوفان قرار گرفته است. او با داشتن تفسیر خاصّی از ایمان در تلاش بود تا نشان دهد، ایمان، یک شور و حقیقتی انفسی است که با مقولات آفاقی و دلایل عقلی نمی‌سازد. وی به دنبال آن بود که اثبات کند، ایمان فراسوی عقل و در تنش با عقل است و برای اثبات این دو ادّعای خود از سه برهان تقریب و تخمین، برهان تعویق و برهان شورمندی بهره گرفت. این مقاله بر آن است تا به دو پرسش اساسی در خصوص اندیشه‌ی کرکگور در باب نسبت ایمان و عقلانیّت پاسخ دهد: نخست این‌که کرکگور بر چه مبنایی اثبات می‌کند که ایمان فراسوی عقل و در تنش با آن قرار دارد؟ و دوّم، آیا این نگاه کرکگور به مسئله‌ی ایمان و عقل موجّه و قابل پذیرش است؟
Kierkegaard on the Relationship of Faith and Rationality
نویسندگان [English]
Shima Shahryari
چکیده [English]
Søren Kierkegaard was one of the most influential Christian philosophers and theologians in the nineteenth century. The relationship between faith and rationality in Kierkegaard’s thought is a very important topic for many contemporary theologians and philosophers. He, with a particular interpretation of faith, tried to show that faith is a passion and subjective truth, conflicting with objective categories and intellectual arguments. On the one hand, he attempted to prove that faith is beyond reason and in conflict with it, on the other hand. Using three arguments; the approximation argument, the postponement argument, and the passion argument, he asserts these two claims. This article seeks to answer two central questions about the relationship of faith and rationality in Kierkegaard's thought: First, on what basis Kierkegaard proves that faith is beyond reason and in conflict with it? Second, is Kierkegaard's view on the matter of faith and reason justified and acceptable?
ابتدای صفحه