با اینکه اغلب به غلط تصور میشود که فلسفۀ تحلیلی، به عنوان یک جنبش ضد-متافیزیکی، هیچ ارتباطی با متافیزیک ندارد، اما دلایل خوبی وجود دارند که بر اساس آن میتوان تمایلات متافیزیکی فیلسوفان تحلیلی را تصدیق نمود و متعاقباً ماهیت ضد-متافیزیکی فلسفه تحلیلی را در تمام مراحل شکلگیریاش به حداقل رساند. چون فلسفه تحلیلی یک جنبش تاریخی است که ماهیت اصلی آن در چند مرحله شکل یافته است، لذا با پیگیری این مراحل به راحتی میتوان تمایلات متافیزیکی موجود در هر یک از این مراحل را به تصویر کشید. در این میان، رئالیسم منطقی به عنوان مرحله نخست فلسفه تحلیلی از این قاعده مستثنی نیست و تمایلات متافیزیکی موجود در آن علناً خود را به صورت اصلهایمتافیزیکی درباره کثرت هستومندها، ماهیت نهایی واقعیت و ساختار منطقی جهان نشان میدهند. بنابراین، در این مقاله پس از توضیح نسبتاً کامل رئالیسم منطقی، ادعا میشود با اینکه رئالیستهای منطقی متافیزیک فلسفه سنتی قبل از خود را انکار میکنند اما به جای آن نوع جدیدی از متافیزیک را مطرح میکنند که به متافیزیک منطق مشهور است و اهداف متافیزیکی را از طریق ابزارهای منطقی پیگیری میکند. در نتیجه، مقاله حاضر این نوع از متافیزیک را در قالب افلاطونگرایی سمانتیکی بولتسانو، افلاطونگرایی کثرت باور فرگه و راسل، اتمیسم کثرت باور راسل و اتمیسم منطقی ویتگنشتاین اول به تصویر میکشد.
assistant professor of Philosophy- University of Tabriz, Iran
چکیده [English]
Despite the often false impression that the analytic philosophy as an anti-metaphysical movement has nothing to do with metaphysics, there can be found good reasons to grant the metaphysical dispositions of analytic philosophers, and thereby, to minimize the anti-metaphysical nature of analytic philosophy in its all phases. Since analytic philosophy is a historical movement the main nature of which developed through several stages, the very kinds of metaphysical dispositions within each one of its various stages can be easily portrayed. In the meantime, logical realism as the early stage of analytic philosophy contains plenty of metaphysical dispositions. Undoubtedly, one cannot say that analytic philosophy in this period was not committed to metaphysical theses about the plurality of entities, the ultimate nature of reality and the logical structure of the world. In this paper, then, after giving a relatively complete explanation of the logical realism, we claimed that although logical realists rejected the traditional speculative metaphysics of their predecessors, they also replaced it by the metaphysics of logic that pursues the metaphysical aims, this time, by logical means. So, we portrayed this kind of metaphysics as Bolzano’s Semantic Platonism, Frege’s and Russell’s Pluralistic Platonism, Russell’s Pluralistic Atomism, and Wittgenstein’s logical atomism.
Bolzano, Bernard. (1950).Paradoxes of the Infinite. Translated by D. A. Steele. London & New Haven: Routledge.
Bolzano, Bernard. (1972). Wissenschaftslehre. Selections, translations and edited by R. George. In Theory of Science. Oxford: Blackwell.
Boole, G. (1854). An Investigation of the Laws of Thought. New York: Dover.
Centrone, Stefania. (2010). Logic and Philosophy in the Early Husserl. London & New York: Springer.
Frege, G. (1964). Basic Laws of Arithmetic. Translated by M. Furth. Berkeley & Los Angeles: University of California Press.
Frege, G. (1972).Conceptual Notation and Related Articles. Translated and edited by T. W. Bynum. Oxford: Clarendon Press.
Frege, G. (1979). Posthumous Writings. Oxford: Blackwell.
Frege, G. (1980). Philosophical and Mathematical Correspondence. Oxford: Blackwell.
Frege, G. (1984). “On Sense and Meaning”. In B. McGuinness (Ed.). Collected Papers. Oxford: Blackwell.
Glock, H. J. (2008). What Is Analytic Philosophy? Cambridge & New York: Cambridge University Press.
Hacker, P. M. S. (1998). “Analytic Philosophy: What, Whence and Whither”. In A. Biletzki& A. Matar (Eds.). The Story of Analytic Philosophy. London & New York: Routledge.
Hylton, P. (1990). Russell, Idealism and the Emergence of Analytic Philosophy. Oxford: Clarendon Press.
Hylton, P. (1998). “Analysis in Analytic Philosophy”. In A. Biletzki& A. Matar (Eds.). The Story of Analytic philosophy. London & New York: Routledge.
Kenny, A. J. P. (1995). Frege. Harmondsworth: Penguin.
Mendelsohn, Richard. (2005). The Philosophy of Gottlob Frege. Cambridge: Cambridge University Press.
Monk, R. (1996). Bertrand Russell: the Spirit of Solitude. London: Cape.
Russell, B. (1905). “On Denoting”. Mind. Vol. 14: 479-493.
Russell, B. (1956). Logic and Knowledge: Essays 1901-1950. R. C. Marsh (Ed.). London: George Allen & Unwin.
Russell, B. (1990). Our Knowledge of the External World (with a new introduction by J. G. Slater). London: Routledge.
Russell, B. (1992a). The Philosophy of Leibniz, with a new introduction by J. G. Slater. London: Routledge.
Russell, B. (1992b). The Principles of Mathematics, with a new introduction by J. g. Slater. London: Routledge.
Russell, B. (2012). “Knowledge by Description and Knowledge by Acquaintance”. The Problems of Philosophy. Mineola, New York: Courier Corporation. Pp.31-40.
Shea, William R. (1983). Nature Mathematized. Holland: Kluwer Academic Publishers Group.
Simons, Peter. (1999). “Bolzano, Brentano and Meinong: Three Austrian Realists”. In Anthony O’ Hear (Ed.). German Philosophy since Kant. Cambridge: Cambridge University Press.
Smith, Quentin. (1997). Ethical and Religious Thought in Analytic Philosophy of Language. New Haven, Conneticut: Yale University Press.
Soames, Scott. (2003). Philosophical Analysis in the Twentieth Century. Princeton, NJ: Princeton University Press.
Strawson, P. F. (1992). Analysis and Metaphysics: An Introduction to Philosophy. Oxford: Oxford University Press.
ابتدای صفحه