نوع مقاله : مقاله علمی- پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری فلسفه هنر، واحد شاهرود، دانشگاه آزاد اسلامی، شاهرود، ایران
2 استادیار گروه هنر، واحد فسا، دانشگاه آزاد اسلامی، فسا، ایران.
3 دانشیار گروه آموزش فلسفه هنر، دانشگاه ماساچوست، آمریکا
چکیده
ژان بودریار نظریه‌پرداز پست‌مدرن در عرصه جامعه‌شناسی رویکردی فلسفی را برای تشریح دنیای کنونی اتخاذ کرد. بودریار از وضعیت جهان امروز، تحت عنوان حاد واقعیت یاد می‌کند و معتقد است که امروزه وانموده‌ها واقعی‌تر از واقعیت، نمود دارند و هنر و سینما نیز به ابزارهای وانمایی بدل شده‌اند و آماج انتقادات وی قرار می‌گیرند. با توجه به انتقاد شدید بودریار، این سؤال پیش می‌آید که سینما چگونه می‌تواند در نگاه بودریار به بقای خود ادامه دهد؟! این تحقیق تلاشی است در راستای احیای سینما در منظرگاه بودریار، که در این راه از روش تجزیه و تحلیل منابع کتابخانه‌ای به شیوه توصیفی_تحلیلی بهره می‌برد و با تأکید بر استدلالات خودِ بودریار راه‌حل‌هایی را در راستای بازپس‌گیری ماهیت ازدست‌رفته سینما ارائه می‌دهد که می‌تواند مورد استفاده سینماگران قرارگیرد. از جمله دست‌آوردهای این پژوهش آن که؛ از منظر بودریار، سینمای امروز، آنقدر در وانموده مستغرق گردیده که به وسیله‌ای برای وانمایی بدل شده است. بودریار آنقدر بدبین است که به‌نظر نمی‌رسد از نظر او -در جهان پست‌مدرن- راه گریزی از وانموده وجود داشته باشد. به تَبَعِ آن، سینما نیز راه گریزی از آن ندارد. با این تفاسیر، به‌نظر می‌رسد تنها راه برای خلاصی از وانمایی، رویارویی با آن، توسط ابزارهایی از جنسِ خودِ وانموده باشد. بنابراین، راهکارِ سینما برای فائق آمدن بر وانمایی؛ دوری از آن نیست -چراکه به باور بودریار اساساً گریزی از وانمایی نیست. راهکاری که نگارندگان ارائه می‌دهند، اتفاقاً بهره‌وری از خودِ وانمایی؛ اما در راستای برملانمودن وانموده است؛ که از آن تحت عنوان «وانمودنِ وانموده» یاد می‌کنند. درنتیجه، در طی این مقاله –با استناد به آراء خود بودریار- مشخص می‌شود که «وانمودنِ وانموده» می‌تواند از طریق افراط در وانمایی اتفاق افتد. از جمله رهیافت‌های عملیاتیِ آن نیز می‌تواند بکارگیری بیش‌از‌حد جلوه‌های ویژه کامپیوتری یا «وانمایی مضاعف»، البته در راستای برملا نمودنِ وانماییِ سینما باشد.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
Point of View of Jean Baudrillard on the Philosophy of Cinema Survival
نویسندگان [English]
- Mahdi Attarzadeh 1
- Maryam Jamali 2
- Mohammad Zaimaran 3
1 PhD Candidate in Philosophy of Art, Shahroud Branch, Islamic Azad University, Shahroud, Iran
2 Assistant Professor of Art Department, Fasa Branch, Islamic Azad University, Fasa, Iran
3 Adjunct Associate Professor of Philosophy of art Education Department, University of Massachusetts, USA.
چکیده [English]
Jean Baudrillard the postmodern social theorist adopted a philosophical approach for explanation of the contemporary world. Baudrillard refers to the current state of affairs in the world as “Hyperreality” and believes that today the simulacra are more real than the reality itself. Art and cinema have also turned into tools of simulation and Baudrillard targets them with his penetrating critiques. The present essay is an effort to discuss Baudrillard’s solution for cinema’s survival. Among the achievements of the current essay, one can mention the fact that according to Baudrillard, contemporary cinema is so immersed in the simulacrum that it has become a means for simulation. Baudrillard is so pessimistic that it does not seem that in his view, there would be a path in the postmodern world to escape the simulacra. As a result, cinema does not also have any path to avoid it. The solutions suggested by the authors are basically focused on taking advantage of the simulation itself; of course, this simulation is intended to expose the simulacra to which we are referring as “simulating the simulacra”. Consequently, in this essay – through continuous references to Baudrillard’s ideas – it becomes evident that “simulating the simulacra” can occur through excessive insistence on simulation. Among the operational approaches that can assist it, one would refer to frequent use of digital special effects or “doubled simulation” toward the exposition of cinema’s simulation.
کلیدواژه‌ها [English]
- philosophy
- cinema
- reality
- Jean Baudrillard
- hyperreality
- simulacra
- simulation
)
ارسال نظر در مورد این مقاله