حسین اردلانی؛ ملیکه واعظی؛ مسعود غفاری
چکیده
علم یک روش عینی مشاهده و آزمایش برای شناخت پدیدههای جهان است که بنابه تعریف، باید مستقل از ذهنیت فرد دانشمند باشد. زیباییشناسی اما میتواند کاملا سابجکتیو و وابسته به ذوق فردی باشد. به همین دلیل برای ...
بیشتر
علم یک روش عینی مشاهده و آزمایش برای شناخت پدیدههای جهان است که بنابه تعریف، باید مستقل از ذهنیت فرد دانشمند باشد. زیباییشناسی اما میتواند کاملا سابجکتیو و وابسته به ذوق فردی باشد. به همین دلیل برای مدت طولانی، دیدگاه غالب در بین فلاسفهی علم این بود که علم هیچ رابطهای با زیباییشناسی ندارد. به باور پوزیتیویستهای منطقی، گزارههای علمی مستقل از داوریهای ذوقی دانشمندان هستند. رایشنباخ بر این باور بود که حتی اگر احساسات زیباییشناسانه نقشی را در شکلگیری نظریات علمی او داشته باشند، بازهم آنچه که در نهایت برای متدولوژی علمی اهمیت دارد این است که آیا دلیل موجهی برای ارتباط گزارههای آن نظریه با رویدادها و امور موجود درجهان وجود دارد یا نه. ولی در چند دههی اخیر، تغییر دیدگاه فلاسفهی علم نسبت به متدولوژی علمی، باعث شده رابطهی بین علم و زیبایی شناسی نظر آنها را جلب کند.
هدف این پژوهش، بررسی رابطه بین علم و زیبایی شناسی و پاسخ به این پرسشها است که روششناسی علمی چگونه از زیباییشناسی تاثیر میگیرد و علم و زیباییشناسی چه رابطهای با یکدیگر دارند. فرضیهای که در این پژوهش در پی بررسی آن هستیم این است که علم در سطوح مختلف با زیباییشناسی رابطه و نسبت دارد.
