مجله پژوهش های فلسفی در سال 1386 در دپارتمان فلسفه دانشکده ادبیات دانشگاه تبریز تاسیس شد؛ اما پیش از آن، در قدیمی ترین نشریه دانشگاهی ایران، «نشریه دانشکده ادبیات دانشگاه تبریز» نیز مقالات فلسفی منتشر می شد و از چهار شماره آن یک شماره اختصاص به موضوع فلسفه داشت. در سال 1386 و بنا به سیاست وزارت علوم مبنی بر تخصصی شدن مجلات دانشگاهی، «نشریه دانشکده ادبیات دانشگاه تبریز» نیز به چهار مجله تقسیم شد و مجله مستقل پژوهش های فلسفی تأسیس شد. ترتیب انتشار مجله در سال های آغازین، دو بار در سال (دو فصلنامه) بود؛ به دلیل استقبال زیاد مخاطبان، ترتیب انتشار آن به فصلنامه (چهار شماره در سال) و عنوان آن به فصلنامه پژوهش های فلسفی تغییر کرد.
سردبیر مجله پژوهش های فلسفی تا تابستان 2014 پروفسور یحیی یثربی، استاد بازنشسته فلسفه و عرفان دانشگاه علامه طباطبایی تهران بود و از پاییز ۲۰۱۴ تاکنون دکتر محمد اصغری، دانشیار دپارتمان فلسفه دانشگاه تبریز سردبیری این ژورنال را بر عهده دارند.
این فصلنامه از اولین شماره مقالاتی را درباره فلسفه افلاطون و فلسفه یونان و فلسفه اسلامی به زبان فارسی و انگلیسی منتشر می نمود. از سال 2012 شماره های پاییز کلا اختصاص به مقالات انگلیسی زبان دارد.
هدف از تأسیس این مجله اشاعه تفکر فلسفی و نیز معرفی تفکر فلسفی ایرانیان به جامعه جهانی و بالعکس، معرفی اندیشه های فلسفی فیلسوفان غربی و شرقی به جامعه ایرانی است.
این مجله برای انتشار مقاله از نویسنده یا نویسندگان مقاله 5000000 ریال (23 دلار برای نویسندگان خارج از ایران) دریافت می کند و لینک پرداخت آنلاین : https://portal.tabrizu.ac.ir/payment
تناوب انتشار: فصلنامه، 4 شماره در سال
شاپای چاپی: 2251-7960
شاپای الکترونیکی: 2423-4419
1397 ISC ضریب تأثیر 136 و چارک Q1
زبان مجله: فارسی و انگلیسی
ایمیل مجله: philosophy@Tabrizu.ac.ir
ایمیل پشتیبان: jpitabrizu@gmail.com
دسترسی آزاد این مجله: این یک مجله با دسترسی آزاد است؛ به این معنی که تمام مطالب به صورت رایگان و بدون هزینه در اختیار کاربران او قرار می گیرد. کاربران مجاز به خواندن، دانلود، کپی، توزیع، چاپ، جستجو یا پیوند به متون کامل مقالات در این مجله بدون درخواست اجازه قبلی از ناشر یا نویسنده هستند. این منطبق با تعریف مجله پژوهش های فلسفی از دسترسی باز است.
مجوز دسترسی باز
در این مجله، مقالات دسترسی آزاد تحت مجوز CC BY (مجوز بین المللی Creative Commons Attribution 4.0) منتشر می شوند. تحت Creative Commons، نویسندگان حق چاپ را در مقالات خود حفظ می کنند. مجوز CC BY حداکثر انتشار و استفاده مجدد از مواد دسترسی آزاد را امکان پذیر می کند و توسط بسیاری از نهادهای تأمین مالی تحقیقاتی ترجیح داده می شود. تحت این مجوز، کاربران در اشتراک گذاری (کپی، توزیع و انتقال) و ریمیکس (تطبیق) مشارکت از جمله برای اهداف تجاری آزادند، مشروط بر اینکه سهم را به روشی که نویسنده یا مجوز دهنده تعیین کرده است نسبت دهند.
لوگوی رسمی مجله:
