مرتضی افصحی؛ محمدرضا عبداله نژاد؛ محمود صوفیانی
چکیده
در نوشتار حاضر برآنیم تا به یکی از وجوه فلسفه ذهن، یعنی بحث از سرشت حالات ذهنی، از نگاه ویتگنشتاین بپردازیم. کم و بیش، موضع و ایستار ویتگنشتاین پیرامون این بحث را، به دیدگاه رفتارگرایی نزدیک دانستهاند. ...
بیشتر
در نوشتار حاضر برآنیم تا به یکی از وجوه فلسفه ذهن، یعنی بحث از سرشت حالات ذهنی، از نگاه ویتگنشتاین بپردازیم. کم و بیش، موضع و ایستار ویتگنشتاین پیرامون این بحث را، به دیدگاه رفتارگرایی نزدیک دانستهاند. برای بررسی چند و چون این امر، نخست شمهای درباره مکتب رفتارگرایی در روان شناسی نوین بیان میکنیم و سپس به رفتارگرایی فلسفی نظری میاندازیم و به برخی از آراء فیلسوفان مهم در این باب اشاره میکنیم. در ادامه، موضع ویتگنشتاین را نسبت به رفتارگرایی بیان میداریم و این مهم را نشان میدهیم که از منظر ویتگنشتاین، «پدیدههای ذهنی را نه میتوان به حالات جسمانی یا رفتاری شان فرو کاست و تقلیل داد (تقلیلی که رفتارگرایان انجام میدهند) و نه میتوان بالکل از آنها [ حالات جسمانی و رفتاری] جدا کرد و منفک ساخت»(انفکاکی که دوگانهانگاران برقرار میکنند). پس از طرح و شرح این مباحث، در انتهای نوشتار، نتایج و رأی مختار خویش را در باب نسبت ویتگنشتاین و رفتارگرایی بیان میکنیم.
