Journal of Philosophical Investigations

نوع مقاله : مقاله علمی- پژوهشی

نویسنده

دانشیار گروه فلسفه، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.

چکیده

بنیاد جهان ما بر سوبژکتیویته نهاده شده است. در چنین جهانی و از منظر سوبژکتیوتیه، هر چند آدمی سوژه به دنیا نمی‌آید، ولی سوژه می‌شود. اما وصول به‌ تراز سوژگی بر عهده پایدیای سوبژکتیویته و افق و گفتمان تربیتی آن است؛ از این طریق است که آدمی سوژگی می‌آموزد و سوژه بار می‌آید. با این وصف، این نوشتار به دنبال طرح پرسش و آنگاه تحقیقی در باب سوبژکتیویته تحت عنوان پایدیای سوبژکتیویته است. این پرسش به دلیل نسبت گسترده و عمیق سوبژکتیویته با تاریخ فلسفه و دوره مدرنیته و نیز رابطه آن با نحوه اندیشه و زیست معاصر ما، موضوعی قابل طرح و بحث است. پایدیای سوبژکتیویته به عنوان جریانی با زمینه‌های یونانی و رنسانسی و مدرن اولا ناظر به امر تعلیم و تربیت است و ثانیا بستری برای تمرین سوژگی در مقام نظر و عمل و در نهایت معطوف به پرورش و پروردن چیزی به نام سوژه است. پایدیای سوبژکتیویته معطوف به تربیت انسان به نحو بی طرف و لابشرط نیست بلکه تربیتی از نوع سوبژکتیو، سوژه گونه یا سوژه مند در باب انسان است. پایدیای سوبژکتیویته به معنای جریان آموزش سوژگی و تمرین سوژگی و تربیت و پرورش سوژه، از ریشه‌های تاریخی برخوردار است و می‌توان زمینه‌ها و ردپای آن را کم و بیش و به انحای مختلف، در یونان و ادوار پس از آن و تا دوره معاصر به نظاره نشست. پرسش از پایدیای سوبژکتیویته، از جهت توصیفی، می‌تواند ما را در کشف ویژگی‌ها و مولفه‌های این جریان یاری رساند و از سوی دیگر یعنی از جهت تجویزی و توصیه‌ای، می‌تواند عناصر و جهات کلیِ تربیتی این جریان را آشکار سازد پایدیای سوبژکتیویته را می‌توان به عنوان بنیادی برای تمام فلسفه‌های تعلیم و تربیت به بحث و نظر گذاشت.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

The Question of Pideia of Subjectivity

نویسنده [English]

  • Masoud Omid

Associate Professor of Philosophy, University of Tabriz, Tabriz, Iran

چکیده [English]

The foundation of our world is based on subjectivity. In such a world and from the perspective of subjectivity, although a person is not born a subject, he becomes a subject. But reaching the level of subjectivity is the responsibility of subjectivity and its educational horizon and discourse; It is in this way that a person learns subjectivity and subjectivity comes. With this description, this article seeks to raise a question and then a research about subjectivity under the title of subjectivity paidia. This question is a topic that can be raised and discussed due to the wide and deep relationship of subjectivity with the history of philosophy and the modernity period, as well as its relationship with our contemporary way of thinking and life. Paideia of subjectivity, as a current with Greek, Renaissance and modern contexts, is first of all concerned with education, and secondly, it is a platform for practicing subjectivity in terms of opinion and action, and finally, it is aimed at cultivating something called the subject. The paidia of subjectivity is not aimed at the education of human beings in a neutral and unconditional way, but it is an education of a subjective type, subject-type or subject-oriented about humans. Paideia of subjectivity, in the sense of subjectivity education and subjectivity training and subject education, has historical roots and its contexts and footprints can be more or less and in different ways, in Greece and the periods after that and up to the period Contemporary sat watching. Questioning the paidia of subjectivity, from a descriptive point of view, can help us discover the characteristics and components of this current, and on the other hand, from a prescriptive and recommendatory point of view, it can reveal the elements and general educational directions of this current, paidia of subjectivity, can be discussed as a foundation for all philosophies of education.

کلیدواژه‌ها [English]

  • the flow of the subject of belief
  • the acquisition of subjectivity
  • the prescriptive aspect of subjectivity
  • the basic elements
  • the educational aspect
امید، مسعود. (1398). تاملاتی در باب فلسفه دکارت، تهران: شفیعی.
امید، مسعود. (1400). پرسش از سوبژکتیویته سینوی و فارابی، تهران: شفیعی.
تانزر، مارک. (1401). درباره اگزیستانسالیسم، ترجمه محسن زارعی، تهران: نشر علم.
دکارت، رنه. (1376). اصول فلسفه، ترجمه منوچهر صانعی دره بیدی، تهران: الهدی.
دکارت، رنه. (1381). تاملات در فلسفه اولی، ترجمه احمد احمدی، تهران: سمت.
دکارت، رنه. (1397). گفتار در روش (با مقدمه و حواشی ژیلسون)، ترجمه محمد فروغی و اشکان خطیبی، تهران: نشر مرکز.
رومان، کریس. (1399). فرهنگ گزیده اندیشه و اندیشمندان، ترجمه رشاد مردوخی، تهران: کتاب سده.
ضیمران، محمد. (1390). افلاطون، پایدیا و مدرنیته، تهران: نقش جهانمهر.
غزالی، ابوحامد محمد. (1372). احیاء العلوم، ج1، ترجمه مویدالدین محمد خوارزمی، تهران:، علمی و فرهنگی.
غزالی، ابوحامد محمد. (1390). المنقذ من الضلال، ترجمه ناصر طباطبایی، تهران: مولی.
فارابی، ابونصر. (1364). احصاء العلوم، ترجمه حسین خدیوجم، تهران: علمی و فرهنگی.
قائدی، یحیی؛ آقاپور، مریم. (1399). بنیادهای مشاوره فلسفی، تهران: فراروان.
کانت، ایمانوئل. (1400). بنیانگذاری برای مابعدالطبیعه اخلاق، ترجمه مسعود حسینی، تهران: نشر نی.
کانت، ایمانوئل. (1376). روشنگری چیست؟، سیروس آرین پور، تهران: آگاه.
لاهو، ران. (1399). به درآمدن از غار افلاطون، ترجمه علی علوی نیا، تهران: فراروان.
لیپمن، متیو. (1395). مارک، ترجمه یحیی قائدی و معصومه رمضانی، تهران: دانشگاه خوارزمی.
کُپنهِوِر، براین؛ اسمیت، چارلز. (1396). فلسفه در عصر رنسانس، ترجمه محمد سعید حنایی کاشانی، تهران: روزنه.
گُنزالس، آنا مارتا. (1399). فرهنگ، آموزش و نظریه اجتماعی در اندیشه کانت، ترجمه زهره سعیدی و رضا ماحوزی، تهران: کرگدن.
ناجی، سعید؛ رُسنانی، هاشم. (1399). گفتکوهایی درباره فلسفه برای کودکان و نوجوانان، حمیدرضا حیدری، تهران: نشر نی.
هال، دونالد ای. (1396). سوژگی، هادی شاهی، تهران: کتاب پارسه.
یگر، ورنر. (1376). پایدیا، ج1و2و3، محمد لطفی، تهران: خوارزمی.
ینمی دوزی سرخابی، محمد. (1400). پداگوژی دانشگاهی، تهران: موسسه مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
Copenhauer and Smith, Brian and Charles. (2016). Philosophy in the Renaissance Era, translated by Mohammad Saeed Hanai Kashani, Tehran: Rozeneh. {In Persian}
Descartes, Rene. (1997). Principles of Philosophy, translated by Manouchehr Saneyi Dareh Beidi, Tehran: Alhadi. {In Persian}
Descartes, Rene. (2002). Reflections on first Philosophy, translated by Ahmad Ahmadi, Tehran: Samt co. {In Persian}
Descartes, Rene. (2017). Discourse on Method (with an introduction and footnotes by on), translated by Mohammad Foroughi and Ashkan Khatibi, Tehran: publishing Markaz. {In Persian}
Farabi, AbuNasr. (1985). Ihsa al-Uloom, translated by Hossein KhadivJam, Tehran: scientific and cultural. {In Persian}
Ghazali, AbuHamed Mohammad. (1993). Ahya Al-Uloom, Vol. 1, translated by Mohyeddin Mohammad Kharazmi, Tehran: Scientific and Cultural. {In Persian}
Ghazali, AbuHamed Mohammad. (2011). Al-Niqdh Man Al-Dalal, translated by Naser Tabatabai, Tehran: Mola. {In Persian}
Gonzalez, Ana Marta. (2019). Culture, Education and Social Theory in Kant's Thought, translated by Zohra Saeedi; Reza Mahouzi, Tehran: Kargadan. {In Persian}
Hall, Donald E. (2016). Subjectivity, translated by Hadi Shahi, Tehran: Ketab Parse. {In Persian}
Kant, Immanuel. (1997). What is Enlightenment? Translated by Sirous Arianpour, Tehran: Aghaz. {In Persian}
Kant, Immanuel. (2021). Foundation for the metaphysics of ethics, translated by Massoud Hosseini, Tehran: Ney Publishing. {In Persian}
Laho, Ran. (2019). To get out of Plato's cave, translated by Ali Alavinia, Tehran: Faravan. {In Persian}
Lipman, M. (1984). The cultivation of Reasoning through philosophy Educational Leadership, Vol. 42. No, 9.
Omid, Masoud. (2021). Questioning the subjectivity of Sinavi and Farabi, Tehran: Shafi'i. {In Persian}
Omid, Masoud. (2018). Reflections on Descartes' Philosophy, Tehran: Shafi'i. {In Persian}
Roman, Chris. (2019). Anthology of thoughts and thinkers, Rashad Mardokhi, Tehran: Sede Ketab. {In Persian}
Tanzer, Mark. (2022). About existentialism, translated by Mohsen Zarei, Tehran: Alam Publishing. {In Persian}
Yager, Werner. (1997). Paidia, Vol. 1, 2, 3, translated by MohammadHassan Lotfi, Tehran: Kharazmi. {In Persian}
Zimran, Mohammad. (2018). Plato, Paideia and Modernity, Tehran: Naqsh JahanMehr. {In Persian}
CAPTCHA Image