نوع مقاله : مقاله علمی- پژوهشی

نویسنده

• اصغر واعظی

عضو هیئت علمی

چکیده

چکیده:

در قرن نوزدهم توجه ویژه‌ای به تاریخ و نسبت آن با فهم شد. ابتدا هگل با نگاهی فلسفی و فراتاریخی به تاریخ و بر پایة یک اصل پیشین و غایت‌شناختی، حرکت تاریخ را جبری و در عین حال رو به کمال دانست. اما ظهور مکتب تاریخی آلمان در قرن نوزدهم واکنشی به فلسفه تاریخ هگل بود. رانکه، درویزن و دیلتای که بنیان‌گذاران این مکتب بودند بر این اصل پافشاری کردند که تاریخِ جهان را نباید بر پایة اصلی پیشین و فراتاریخی فهم کرد، زیرا انسان به‌منزلة موجودی تاریخی نمی‌تواند از موضعی فراتاریخی نظاره‌گر جریان تاریخ باشد. از این رو، مکتب تاریخی ضمن پیوند زدن فهم تاریخ به هرمنوتیک، فهم تاریخِ جهان را صرفا به نحو پسین و با تکیه بر تحقیق تجربی ممکن دانست. مکتب تاریخی از سوی دیگر در ارتباط با امکان فهم دوره‌های تاریخیِ گذشته بر این اصل تاکید کرد که فهم عینیِ دوره‌های تاریخی پیشین در صورتی ممکن است که گذشته را نه با معیارهای امروزین خود، بلکه با معیارهای خودشان بشناسیم. اما مکتب تاریخی با دو مشکل بزرگ مواجه شد؛ مشکل اول غلبه یافتن باور به تاریخمندی انسان بود که فهم عینی گذشته را ناممکن می‌دانست. مشکل بزرگ‌تر این بود که مکتب تاریخی با کنار گذاشتن خدا یا روح به‌منزلة عوامل فراتاریخیِ تعین‌بخش به رویدادهای تاریخی، با معضل توجیه انسجام و وحدت تاریخ مواجه شد. در این مقاله ضمن تبیین دیدگاه‌های رانکه و درویزن در خصوص چگونگی فهم تاریخ، نقدهای وارد بر آن‌ها را بیان خواهیم کرد.

واژگان کلیدی: رانکه، درویزن، گادامر، تاریخ، فهم، مورخ.

کلیدواژه‌ها

• واژگان کلیدی: رانکه
• درویزن
• گادامر
• تاریخ
• فهم
• مورخ

موضوعات

• فلسفه

عنوان مقاله [English]

The Relationship between History and Understanding from the Perspective of the German Historical School

نویسنده [English]

• asghar vaezi

faculty member

چکیده [English]

The Relationship between History and Understanding

from the Perspective of the German Historical School



Abstract

In the nineteenth century, special attention was given to history and its relationship with understanding. Initially, Hegel viewed the movement of history as deterministic yet progressing toward perfection. However, the emergence of the German Historical School in the nineteenth century arose as a reaction to Hegel’s philosophy of history. Ranke, Droysen, and Dilthey, the founders of this school, firmly maintained that the history of the world should not be understood through an a priori or meta-historical framework, arguing that humans, as historical beings, cannot observe the course of history from a meta-historical standpoint. Consequently, the Historical School, by connecting the understanding of history to hermeneutics, deemed the comprehension of world history possible only a posteriori, relying on empirical research. Furthermore, the Historical School emphasized that an objective understanding of earlier eras is feasible only if we interpret the past not by our contemporary standards but by the standards of those times. Nevertheless, the Historical School encountered two significant challenges. The first was the prevailing belief in human historicity, which considered an objective understanding of the past unattainable. The more substantial issue was that, by rejecting God or Spirit as meta-historical factors determining historical events, the Historical School struggled to justify the unity of history. This article will elucidate the perspectives of Ranke and Droysen on how history should be understood while also addressing the criticisms directed at them.

Keywords: Ranke, Droysen, Gadamer, history, understanding, historian.

کلیدواژه‌ها [English]

• Keywords: Ranke
• Droysen
• Gadamer
• history
• understanding
• historian