بازخوانی عدالت خاص: تفسیر و ارزیابی آکوئیناس از عدالت ارسطویی

نوع مقاله : مقاله علمی- پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار گروه فلسفه، دانشگاه قم، قم، ایران

2 دانش‌آموخته دکترای فلسفه اخلاق، دانشگاه قم، قم، ایران

چکیده

عدالت خاص، فضیلتی است که بر روابط و تعاملات ما با افراد جامعه حاکم بوده و برخلاف عدالت عام، نه ما را به‌سوی خیر مشترک، بلکه به خیر همسایگان، همکاران و دیگر افرادی که به‌طور مداوم با آن‌ها در ارتباط هستیم، هدایت می‌کند. توماس آکوئیناس دو نوع عدالت خاص را معرفی می‌کند: عدالت توزیعی و عدالت مبادله‌ای. عدالت مبادله‌ای نیز به دو بخش تقسیم می‌شود: عدالت تأدیبی (اصلاحی)و عدالت متقابلی (تناسبی). عدالت توزیعی به نحوه توزیع منصفانه خیرات و مسئولیت‌های جمعی، مانند افتخارات و شایستگی‌ها، می‌پردازد. این عدالت تضمین می‌کند که این منابع و وظایف به‌طور عادلانه میان افراد توزیع شوند. در مقابل، عدالت مبادله‌ای بر اطمینان از رعایت انصاف در خریدوفروش، کسب‌وکار و مسائل کیفری و جزائی تمرکز دارد. هر دو نوع عدالت (توزیعی و مبادله‌ای) زمانی تحقق می‌یابند که برابری میان افراد حفظ شود؛ یعنی هر شخص به حق خود برسد یا دین او ادا شود. آکوئیناس حاکمان سیاسی را عاملان اصلی تحقق عدالت توزیعی می‌داند و معتقد است که عدالت توزیعی زیربنای عدالت مبادله‌ای است و بر آن اولویت دارد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

A Reappraisal of Particular Justice: Aquinas’s Interpretation and Evaluation of Aristotelian Justice

نویسندگان [English]

  • Maryam Ardeshir Larijani 1
  • Abdollah Abedifar 2
1 Assistant Professor, Department of Philosophy, University of Qom, Qom, Iran
2 Ph.D. in the Philosophy of Ethics, University of Qom, Qom, Iran
چکیده [English]

Particular justice is a virtue that governs our relationships and interactions with members of society, and unlike general justice, it directs us not toward the common good, but toward the good of neighbors, colleagues, and other individuals with whom we are in constant contact. Thomas Aquinas introduces two types of particular justice: distributive justice and commutative justice. Commutative justice is also divided into two parts: corrective (remedial) justice and reciprocal (proportional) justice. Distributive justice addresses the fair distribution of collective goods and responsibilities, such as honors and merits. This justice ensures that these resources and duties are distributed equitably among individuals. In contrast, commutative justice focuses on ensuring fairness in buying and selling, business, and criminal and penal matters. Both types of justice (distributive and commutative) are realized when equality among individuals is preserved; that is, each person receives their right or their debt is fulfilled. Aquinas regards political rulers as the primary agents for achieving distributive justice and believes that distributive justice forms the foundation of commutative justice and holds priority over it.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Aquinas
  • Aristotle
  • Justice
  • Particular Justice
  • Distributive Justice
  • Commutative Justice

مراجع

فلای شاکر، ساموئل. (1397). تاریخ مختصر عدالت توزیعی، ترجمه مجید امینی، تهران، نشر مرکز.
Aquinas, S. T. (1947). Summa Theologica. Roman Catholic Church, Public Domain.
Aquinas, S. T. (1993). Commentary on Aristotle's Nicomachean Ethics. C. I. McInerny, Notre Dame, Indiana, Dumb Ox Books.
Aristotle. (1999). Nicomachean Ethics (T. Irwin, Trans.) (2nd ed.). Hackett Publishing Company.
Aristotle. (2014). Nicomachean Ethics, Translated with Introduction and Notes by C. D. C. Reeve, Hackett Publishing Company, Inc.
Aristotle. (1932(. Politics Translated by H. Rackham. Loeb Classical Library. Cambridge, MA, Harvard University Press.
Del Vecchio, G. (2016). Justice: A Historical-Philosophical Study, Translated by Mostafa Younesi, Abadan, Porsesh-e Adalat (In Persian).
Finnis, J. (1998). Aquinas: Moral, Political and Legal Theory. Oxford, Oxford University Press.
Fleischacker, S. (2004). A Short History of Distributive Justice, USA, Harvard University Press.
Fleischacker, S. (2018). A Short History of Distributive Justice, translated by M. Amini, Tehran, Markaz Pub. (In Persian)
Gauthier, R. A. & Jolif, J. Y. (1970). L’´ethique a Nicomaque`. 4 vols. 2nd ed. Leuven, Publications universitaires; Paris, Beatrice-Nauwelaerts. Repr.  Leuven, Peeters (2002).
Gutschke, D. (2018). The Relationship between Justice and the Common Good according to St. Thomas Aquinas. Washington, D. C., Submitted to the Faculty of the School of Philosophy of The Catholic University of America.
Hardie, W. F. R. (1980). Aristotle’s Ethical Theory. 2nd ed. Oxford, Clarendon Press.
Heraclitus. (N. D.). Fragments. Translated by J. Burnet, Arthur Fairbanks & Kathleen Freeman.
Höffe, O. (2004). Gerechtigkeit: Eine philosophische Einführung, (Justice: A Philosophical Introduction), translated by A. Tabari. Tehran, Akhtaran Publications (In Persian)
Hoffmann, T., Müller, J. & Perkams, M. (2013). Aquinas and the Nicomachean Ethics, Cambridge, Cambridge University Press.
Irwin, T. H. (1988). Aristotle’s First Principles. Oxford, Clarendon Press.
Kraut. (2002). Aristotle: Political Philosophy. Oxford, Oxford University Press
MacIntyre, A. (1988). Whose justice? Which rationality. Indiana, University of Notre Dame Press Notre Dame.
MacIntyre, A. (2016). Ethics in the Conflicts of Modernity: an Essay on Desire, Practical Reasoning, and Narrative. New York, Cambridge University Press.
Pakaluk, M. (2005). Aristotle’s Nicomachean Ethics: An Introduction. Cambridge,
Cambridge University Press.
Plato. (1974). Republic. G. M. A. Grube. Indiana, Hackett Publishing Company.
Stephen J. P. (Ed.) (2002). The Ethics of Aquinas (Moral Traditions Series), Washington, Georgetown University Press.
Stewart, J. A. (1892). Notes on the Nicomachean Ethics of Aristotle. 2 vols. Oxford, Clarendon Press. https://www.iep.utm.edu/aq-moral/
ارسال نظر در مورد این مقاله
CAPTCHA Image
مجله پژوهش های فلسفی
دوره 19، شماره 52 - شماره پیاپی 52
مقالات
شماره 52 پاییز 1404
آذر 1404
صفحه 119-140

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار