حمیدرضا محبوبی آرانی؛ عباس جمالی
چکیده
جورجو آگامبن فیلسوفی است که به دلیل تحلیل‌های متفاوتش، مخصوصا از پدیدههای تاریخی_سیاسی، در زمره فیلسوفان مناقشه‌برانگیز قرار گرفته است. به نظر می‌رسد که بسیاری از انتقاداتی که بر او وارد شده ناشی ...
بیشتر
جورجو آگامبن فیلسوفی است که به دلیل تحلیل‌های متفاوتش، مخصوصا از پدیدههای تاریخی_سیاسی، در زمره فیلسوفان مناقشه‌برانگیز قرار گرفته است. به نظر می‌رسد که بسیاری از انتقاداتی که بر او وارد شده ناشی از بیتوجهی یا درک نادرست از روششناسی خاص او بوده است که هرچند در آثار گوناگونش به کوتاهی بدان اشاره میکند اما به تفصیل در امضای همه چیزها آن را تقریر میکند. از این رو، روششناسی او که از آن با عنوان دیرینه شناسی فلسفی یاد میکند نیازمند بررسی و پژوهشی عمیق است. این مقاله در پی آنست تا با بررسی سه مفهوم کلیدی این روششناسی، یعنی پارادایم، امضا (نشانگر) و آرخه، نخست نشان دهد که مراد آگامبن از هرکدام چیست و چه جایگاهی را برای آنها تعیین میکند و سپس روشن سازد که این هر سه چگونه در پیوند با هم نوعی روششناسی فلسفی را شکل میدهند. در این میان با توجه به جایگاه اساسی اندیشههای فوکو، روند تحلیل همواره در پیوند و پیوستگی است با آرای او درباره دیرینه شناسی و تاریخ.
