مختار ارحمی؛ سعید گراوند؛ منصور ایمانپور
چکیده
در اندیشه ملاصدرا راههای وصول به حقتعالی عبارتاند از راه عمل و مجاهده، راه علم و معرفت و راه فیض و موهبت که هر یک از آنها میتواند انسان را در سیر استکمالی خویش به سوی حقتعالی یاری کند. منظور از ...
بیشتر
در اندیشه ملاصدرا راههای وصول به حقتعالی عبارتاند از راه عمل و مجاهده، راه علم و معرفت و راه فیض و موهبت که هر یک از آنها میتواند انسان را در سیر استکمالی خویش به سوی حقتعالی یاری کند. منظور از وصول به حق تعالی عبارت است از توجه استغراقی، عبودیت تام و فناء. از نظر ملاصدرا یکی از راههایی که امکان وصول به حق را فراهم میآورد، راه عمل است. در اندیشه ملاصدرا اعمال شریعتی فناپذیر هستند، در حالیکه اعمال طریقتی که رخدادی وجودی هستند و با حقیقت نفس مسانخت دارند، نقش مهمتری در وصول به حق ایفا میکنند. از نظر ملاصدرا یکی دیگر از راههایی که امکان وصول به حق را فراهم میآورد، راه علم و معرفت است. اما پرسش این است که کدام نوع از علم و معرفت آدمی را در وصول به حق تعالی یاری میرساند؟ معرفت نظری یا عملی؟ یا تلفیقی از هر دو نوع معرفت؟ در اندیشه ملاصدرا هر یک از این دو مرتبه از علم و معرفت از مزایای خاص برخوردارند؛ ولی در عین حال حصر نظر به یکی از این دو مرتبه از معرفت چندان راهگشا نبوده است. لذا میتوان گفت که در وصول به حق تعالی، تلفیق این دو مرتبه از علم و معرفت مورد توجه ملاصدرا است. ملاصدرا بر این باور است که وصول به حق تعالی از راه حکمت نظری و عملی طریقی تام است. در نگاه ملاصدرا این دو مرتبه از معرفت در طول هم هستند. درواقع ملاصدرا با طرح نظریه وصول توانسته با اتخاذ تنوع روشی و تلازم عقل و کشف، حجیّت راههای وصول به حقتعالی را تبیین کند. یافتههای تحقیق نشان میدهد که ملاصدرا در بحث وصول فقط به سلوک عقلی بسنده نمیکند؛ بلکه با طرح حکمت فیض و تلفیق حکمت نظری و عملی، به فهم حقایق میرسد. این مقاله که با روش تحلیلی-توصیفی نگاشته شده، نشان میدهد که خوانش ملاصدرا از عمل طریقتی است و نسبت میان راههای وصول به حق در اندیشه ملاصدرا نسبت طولی است.