مهدی صانعی؛ عین الله خادمی؛ امیرحسین منصوری نوری؛ سید محسن حسینی
چکیده
تدئوس متز کوشیده است تا نشان دهد که معنای زندگی مانند اخلاق و خوشبختی، یکی از مقولات هنجاری زندگی میباشد و بر تمایز معنای زندگی و خوشبختی تاکید دارد. با جستجو در آثار متز میتوان چند شاهد و دلیل ...
بیشتر
تدئوس متز کوشیده است تا نشان دهد که معنای زندگی مانند اخلاق و خوشبختی، یکی از مقولات هنجاری زندگی میباشد و بر تمایز معنای زندگی و خوشبختی تاکید دارد. با جستجو در آثار متز میتوان چند شاهد و دلیل بر این که چرا متز میان خوشبختی و معناداری تمایز قائل میشود، ارائه کرد. به باور متز خوشبختی، به قلمرو حیوانی فرد مرتبط است در حالی که معناداری مربوط به قلمرو انسانی است. او شش تمایز میان خوشبختی و معناداری قائل میشود: 1) حاملِ معناداری، «عمل» (کنش) است، ولی حاملِ خوشبختی «احساس» است. 2) منشأ معنا «ارتباطی» است، ولی منشأ خوشبختی، «درونی و قائم به ذات» است؛ 3) تاثیرپذیریِ بیشتر خوشبختی از مقوله شانس نسبت به معناداری؛ 4) تمایل به «استمرار» وضعیت خوشبختی خواهانِ «افتخار عظیم» بودن معناداری؛ 5) امکان پذیر بودن خوشبختی، فقط در «طول دوران زندگی» در مقابلِ امکانپذیر بودن معناداری «پس از مرگ»؛ 6) تمایل به آینده در خوشبختی و فقدان یا کمی آن معناداری. اگرچه متز به شش تمایزِ مهم میان خوشبختی و معناداری اشاره کرده است، ولی بیان او جامع نیست و میتوان بر فهرست تمایزات او، موارد دیگری نیز افزود.