فاطمه بنویدی
چکیده
مسئله پژوهش حاضر در وهلة اول تبیین چرایی اهمیت نقاشی است.این مقاله در مسیر گشودن این مسئله آرای استیون کروئل و پاول کراودر را در سنت پدیدارشناسی بازخوانی می‌کند. به اعتقاد آنها نقاشی فقط انتقال اطلاعات ...
بیشتر
مسئله پژوهش حاضر در وهلة اول تبیین چرایی اهمیت نقاشی است.این مقاله در مسیر گشودن این مسئله آرای استیون کروئل و پاول کراودر را در سنت پدیدارشناسی بازخوانی می‌کند. به اعتقاد آنها نقاشی فقط انتقال اطلاعات تجربی نیست، بلکه شامل یک بینش فلسفی عمیق است که براساس مؤلفههای؛ سکوت، سطح، مکان و زمان میتواند مورد واکاوی قرار بگیرد. در امتداد این مؤلفهها، ابتدا دو مفهوم زیبایی ایدئال و زیبایی متافیزیکی طرح شده است و در وهلة دوم از مجموعة مفاهیم ذکر شده برای رسیدن به خوانشی جایگزین در نقاشی ایرانی استفاده میشود. نگارنده سعی دارد با روش توصیفی و تحلیلی و با استفاده از آرا این دو پدیدارشناس اهمیت نقاشی ایرانی را با خوانشی جایگزین [نسبت به خوانشهای سنتگرایانه و تاریخنگارانه] ارائه دهد. از رهگذر بازخوانی آرای آنها به این نتیجه میرسد که علت اهمیت نقاشی ایرانی راهی است که برای مواجهه با حقیقتی عمیقتر و فراتر از ادراک روزمره ایجاد می‌کند. مواجههای که نقش هستیشناختی ما را نسبت به موجودات دیگر یادآوری می‌کند؛ ما را از محدودیتهای متناهیمان فراتر میبرد و دعوت می‌کند تا عمیقتر به راز هستی بپردازیم و از این مسیر به شکلی از تعالی زیباییشناختی نزدیک شویم.
