نوع مقاله : مقاله علمی- پژوهشی

نویسندگان

• حسین آزادمنجیری ¹
• مجید ملایوسفی ²
• محمدحسن حیدری ³
• محمد صادق زاهدی ²

¹ دانشجوی دکتری فلسفه و کلام اسلامی، دانشگاه بین‌المللی امام خمینی، قزوین، ایران

² دانشیار دانشکده علوم و تحقیقات، دانشگاه بین‌المللی امام خمینی، قزوین، ایران

³ استادیار گروه فلسفه، دانشگاه بین‌المللی امام خمینی، قزوین، ایران

چکیده

هایدگر با بازتعریف فوسیس(φυσις) و پسوخه(Ψυχη) ارسطویی در مقام انتقاد از علم تجربی (Science) و علم‌گرایی(Scientism) برمی‌آید که بر تمام ساحات زندگی انسان و از جمله فلسفه سایه افکنده بود. از خلال این تفسیر‌ها و انتقادات، می‌توان نظرات وی را درباره آگاهی(Consciousness) استخراج کرد. در نظر وی، معنای فوسیس در زبان یونانی «وجود به ما هو وجود» است و درμορφη (صورت) که تغییر پیوستار را نشان می‌دهد، رخ عیان می‌کند. صورت که خلاء دوگانه علت فاعلی و علت غایی را برای فوسیس پر می‌کند در حقیقت همان آگاهی است. آگاهی که هایدگر از آن با «تجربه زیسته‌»(lived experience) یاد می‌کند، دارای لایه‌های مختلف رفتاری-ادراکی، اجتماعی و پیشا-شخصیِ از قبل معنادار است. هایدگر در تفسیر پسوخه به عنوان آگاهی از اصطلاحات مختلفی همچون صورت، Truth(حق)، لوگوس و مقوله استفاده و بیان می‌کند که آگاهی در تمام این اصطلاحات شامل یک دوگانگی است که همواره ارتباط آن با امر خارجی حفظ می‌شود. آگاهی برای هایدگر با هستی گره خورده است و وی همواره بر این نکته تاکید می‌کند که آگاهی همان ارتباط انسان یا دازاین(Dasein) با خارج است و هر چه از این ارتباط برداشت شود، در مرحله دومی است که ممکن است انتزاع یا علم یا هر چیز دیگر نام بگیرد.

کلیدواژه‌ها

• آگاهی
• فوسیس
• پسوخه
• تجربه زیسته
• علم

موضوعات

• فلسفه

عنوان مقاله [English]

Examining Nature of Consciousness through Heidegger's Interpretations of φυσις and Ψυχη and His Criticisms of Scientism

نویسندگان [English]

• Hossein Azadmanjiri ¹
• Majid Mollayousefi ²
• Mohammad Hssan Heidari ³
• Mohammad Sadegh Zahedi ²

¹ PhD candidate of Islamic Philosophy and Theology, Imam Khomeini International University, Qazvin, Iran

² Associate Professor of Islamic Philosophy and Wisdom Department, Imam Khomeini International University, Qazvin, Iran

³ Assistant Professor of Philosophy Department, Imam Khomeini International University, Qazvin, Iran

چکیده [English]

By giving a new definition of Aristotle’s φυσις and Ψυχη Heidegger criticizes science and scientism. Through these interpretations and criticisms, we can infer his opinions about consciousness. Heidegger translates φυσις as “Being itself” and maintains that it is expressed by μορφη that demonstrate a change in the spectrum. The μορφη, indeed, is the consciousness, which is also referred to as lived experience by Heidegger. It has different layers namely behavioral-perceptional, social, and pre-personal layers. He argues that by objectifying experiences, science eliminates the non-objective aspect of lived experience. It is not possible for science to study lived experience. Therefore, a science of the consciousness about the nature of consciousness is not attainable; because, consciousness is no longer consciousness when it becomes the subject of scientific examination. Heidegger rents different terms to interpret consciousness such as μορφη, truth, λόγος, and categories. He argues that consciousness in all these terms includes a duality that its relationship with an external affair is preserved. It appears that consciousness, φυσις and Being are intertwined in Heidegger’s viewpoint. He emphasizes that consciousness is man or Dassin’s connection with the external world and whatever inferred from this connection, including science, is of second order.

کلیدواژه‌ها [English]

• Consciousness
• φυσις
• Ψυχη
• lived experience
• Science