نوع مقاله : مقاله علمی- پژوهشی

نویسندگان

• کاملیا طالعی بافقی ¹
• مریم سلطانی کوهانستانی ²

¹ دانش آموخته دکتری فلسفه هنری

² عضو هیات علمی

چکیده

اصطلاح اتوس نخست در قرن ۵ پ.م، در معنای «سرشت»، «عادت» و «عرف»، در شخصیت قهرمانان متجلی ‌‌شد. این واژه به ‌تدریج جای خود را در آرای فیلسوفانی همچون افلاطون و ارسطو به توصیه‌ها‌ و دستورات اخلاقی‌ای داد که هدفش ترغیب جامعه‌پذیری افراد بود. ارسطو هنرمندان را به رعایت فضیلت در آثارشان فرامی‌خواند و این‌گونه هنرمندان را اخلاق‌نگار می‌نامد. اتوس اخلاق‌نگار ارسطویی نه تنها به‌عنوان معیاری برای نقد هنر به کار می‌‌رود، بلکه به وحدت میان هنرهای تجسمی ‌‌و غیرتجسمی می‌‌انجامد و از طریق آن است که هنرمند می‌‌تواند با مخاطب ارتباط برقرار کرده و بر وی تأثیر گذارد و امکان بازشناسی دیدگاه‌ها‌ی گوناگون را به او بدهد. اتوس اخلاق‌نگار، عملکرد هنر را از حیطه محدود سوژه- ابژه فراتر برده و به آن نقشی با کارکردی اجتماعی می‌‌دهد و به این طریق به محیط مادی‌اش حیات می‌‌بخشد و درکِ مفاهیمِ دست‌نیافتنی هستی‌شناسی را هم در بُعد مکانی و هم در بُعد انسانی امکان‌پذیر می‌سازد و به توافقی عام و همگانی می‌‌انجامد.

کلیدواژه‌ها

• ارسطو
• اتوس
• هنر
• اخلاق‌نگاری

موضوعات

• فلسفه

عنوان مقاله [English]

An Analysis of the Aristotelian Ethographos Art

نویسندگان [English]

• Camellia Talei Bafghei ¹
• Maryam Soltani kouhanestani ²

¹ PhD in Philosophy of Art

² Associate professor, Department of Philosophy, University of Mohaghegh Ardabili, Ardabil, Iran

چکیده [English]

The term of Ethos was first appeared in the 5th century BCE, meaning "nature", "habit" and "custom", in the character of heroes. This term gradually found its place in the views of philosophers such as Plato and Aristotle on moral advice aimed at encouraging the socialization of individuals. Aristotle called artists to observe virtue in their works and called such artists ethographer. The Aristotelian Ethographous Art is not only used as a criterion for art criticism, but also leads to the unity between the visual and non-visual arts, and in this way, the artist can communicate and influence the audience and allow them to recognize different perspectives. The Ethographous Art transcends the function of art beyond the limited scope of subject-object and gives it a role with a social function, and then, vitalize to its material environment and makes possible the understanding of the unattainable concepts of ontology, both in the spatial and human dimensions, and leads to a general agreement.

کلیدواژه‌ها [English]

• Aristotle
• Ethos
• Art
• Ethography