نوع مقاله : مقاله علمی- پژوهشی
نویسنده
پژوهشگر پسادکتریِ فریتز توسن، دانشگاهِ لودویگ ماکسیمیلیانِ مونیخ
چکیده
گرچه افلاطون همواره در تاریخِ فلسفه محترم بوده، روندِ کلّیِ فلسفه تا ابتدای دورانِ مدرن ارسطویی است. حتی نوافلاطونیان نیز، به استثنای فلوطین، کمابیش به شیوه‌ی ارسطویی می‌نوشتند و نوشته‌های او را بیش از افلاطون تفسیر کرده اند. میزانِ اطلاعِ فیلسوفان از افلاطونِ اصیل یا تاریخی نیز بسیار اندک بود؛ نه تنها نوشته‌های افلاطون از گذرگاهِ نوافلاطونیان به ایشان رسیده، و از اینها هم ترجمه‌های کمی در دسترس بود، که حتی شیوه‌ی فهمِ افلاطون نیز نوافلاطونی بود. فیچینوِ نخستین کسی بود که در دورانِ رنسانس برای احیای افلاطون کوشید. با این حال کوششِ او اثرِ تفسیری چندانی نداشت. احیای واقعیِ افلاطون در قرنِ هژدهم و آلمان رخ داد. درباره‌ی این نوزایی اطلاعِ چندانی در زبانِ فارسی وجود ندارد، تنها ممکن است بدانیم که شلایرماخر نیز از کسانی بود که به ترجمه‌ی افلاطون دست زدند. امّا اینکه از فیچینو تا شلایرماخر چه بر سرِ افلاطون‌پژوهی آمد دانسته نیست. حتّی آگاهیِ اندکی در دست است درباره‌ی جایگاهِ واقعیِ شلایرماخر در افلاطون‌پژوهی و اینکه چه فرآیندی به افلاطونِ شلایرماخر انجامید. مقاله‌ی حاضر به موضوعِ افلاطون‌پژوهی تا دورانِ افلاطون‌شناسانِ رمانتیک می‌پردازد. با عزیمت از این برداشت که اندیشه‌های نابِ فلسفی در خلاء زاده نمی‌شوند، بلکه مرهونِ زمانه‌ی خود اند، می‌کوشیم به بررسیِ نخستین آغازگاه‌های افلاطون‌پژوهی بپردازیم؛ به کسانی که میراثِ مساعی‌شان سنگِ بنایِ افلاطون‌پژوهیِ مدرن شد. درینجا سیرِ افلاطون‌پژوهی تا روزگارِ رمانتیک‌ها را بررسی خواهیم کرد و می‌کوشیم ببینیم چه چیزهایی تفسیرِ مدرن‌ها یا مدرن‌های متقدّم را از تفسیرهای سنّتی متمایز کرده است و چه عزیمت‌گاه‌هایی شکل‌دهنده‌ی افلاطون‌پژوهیِ مدرن بوده است.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
Plato on the threshold of Moden Era: Fathers of modern Plato Scholarship from Ficino to the Marburger Scholars
نویسنده [English]
- Hanif Amin Beidokhti
Fritz-Thyssen Postdoc Fellow, Ludwig-Maximilians-Universitaet Muenchen
چکیده [English]
Although Plato has always been revered throughout the history of philosophy, the general trend of philosophy up to the modern time was Aristotelian. Even the Neoplatonists, with the exception of Plotinus, wrote more or less in the Aristotelian style and in form of Aristotelian commentaries. Philosophers knew very little about the authentic or historical Plato; Not only because Plato's writings were transmitted by the Neoplatonists, but also because Plato was understood in a Neoplatonic way. Ficino was the first to try to revive Plato in the Renaissance. However, his efforts did not result in an interpretive change. The real revival of Plato took place in the eighteenth century and in Germany. This revival is understudied in Persian. Though Schleiermacher is known for being one of Plato’s translators, it is not known what happened to Plato from Ficino to Schleiermacher. There is even little knowledge about Schleiermacher's role in Plato scholarship and the process which led to Schleiermacher's Plato. This article deals with the subject of Plato scholarship up to the emergence of the Romantic Plato. Departing from the conviction that novel philosophical ideas are not born ex nihilo, we will examine the early stages of Plato scholarship in order to recognize the figures whose legacy became the cornerstone of modern Plato scholarship. Thus we examine the Plato scholarship of Ficino, Brucker, Tiedemann and Tennemann, and try to see what distinguishes the modern or early modern interpretations from the traditional Plato and what were the grounding canons of modern Plato scholarship.
کلیدواژه‌ها [English]
- Plato Scholarship
- Unwritten Doctrines
- Exoteric-Esoteric
- Ficino
- Brucker
- Tiedemann
- Tennemann
)
ارسال نظر در مورد این مقاله