نوع مقاله : مقاله علمی- پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری فلسفه دانشگاه اصفهان
2 دانشیار گروه فلسفة دانشگاه اصفهان
3 استادیار گروه فلسفة دانشگاه اصفهان
چکیده
هرچند نزد افلاطون نظریۀ منسجمی دربارة مسئلة شرّ دیده نمی شود، اما در آثار او پاره هایی هست که برای افلاطونیان بعدی، دستمایه ای برای بسط و پرورش چنین نظریه ای شد. پروکلوس، برجسته ترین فیلسوف مکتب نوافلاطونی متأخر است که نظریه اش به دیدگاه مرجع نوافلاطونیان دربارة مسئله شرّ بدل شد. وی در مواجهه ای انتقادی با پیشینیان اش می کوشد که شرح و تبیینی وحدت انگار از اشارات افلاطون به مسئلة شرّ ارائه دهد. بر اساس تبیین وی مراتب عالی هستی، خیر و فقط علّت خیرند. شرّ واقعیتی ضروری است اما تنها به نحو نسبی، جانبی، بالعرض و آویخته به خیر تحقق دارد و تنها در مرتبة باشندگان جزئی یافت می شود. هستی بالعرض شرّ، علت وجودبخش ندارد بلکه پیدایی اش به سبب ناهماهنگی افعال نیروهای متعدد موجود مرکب جزئی است. آویختگی و آمیختگی هستی شرّ به خیر چنان است که به رغم ضدیت اش با خیر، در تحقق خیر کل مشارکت دارد و از این رو با عنایت و فاعلیت مطلق الهی قابل جمع است.
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
Proclus' Elaboration of Platonic Remarks on the Problem of Evils and their Relation to Divine Providence and Efficiency
نویسندگان [English]
- Reza Koorang Beheshti 1
- Saeed Binaye Motlagh 2
- Ali Karbaasizadeh 3
1 PhD Candidate of Philosophy, University of Isfahan
2 Associate Professor of Philosophy Department, University of Isfahan
3 Associate Professor of Philosophy Department, University of Isfahan
چکیده [English]
Although there is not a fully developed theory of evil in Plato, some various remarks are interspersed throughout his dialogues which provided the main materials for subsequent Platonists to elaborate a systematic doctrine of evil. Proclus is the most distinguished philosopher of the later Neoplatonism whose view became authoritative within the School and thus is most representative of the Neoplatonic doctrine of evil. By a critical assessment of the antecedent theories of evil, Proclus attempts to give a monistic interpretation of Platonic remarks on the problem of evil. According to his explanation, the higher degrees and principles of Being are only and purely good and are not the causes of evils but the good things for all things alone. Evils, however, exist necessarily but only among particular beings in a relative, parasitic, accidental way and dependent upon the good. The parasitic accidental existence of evil does not have a real efficient cause. It arises due to an asymmetry between the activities of the several faculties or powers of a complex particular being. Moreover, the existence of evil is so mixed with and dependent upon the good that despite its opposition to the good, contributes, in its own manner, to the fulfillment of goodness of the whole Universe, being thus reconcilable with Divine Providence and Efficiency.
کلیدواژه‌ها [English]
- Evil
- Parasitic Accidental Existence
- Divine Providence
- Divine Efficiency
- Proclus
- ارسطو. (1379)، مابعدالطبیعه، ترجمة شرفالدین خراسانی، تهران، انتشارات حکمت.
- ارسطو. (1378)، فیزیک، ترجمة محمدحسن لطفی، تهران، انتشارات طرح نو.
- افلاطون. (1380)، دوره آثار، ترجمة محمدحسن لطفی، تهران، انتشارات خوارزمی.
- افلوطین. (1366)، دوره آثار، ترجمة محمدحسن لطفی، تهران، انتشارات خوارزمی.
- Chlup, Radek. "Proclus’ Theory of Evil: An Ethical Perspective", the International Journal of the Platonic Tradition, 3, 2009, 26-57.
- Opsomer and Steel. (2003), Proclus: On the Existence of Evils, Great Britain: Cornell University Press.
- Phillips, John. (2007), Order from Disorder: Proclus’ Doctrine of Evil and its Roots in Ancient Platonism, Leiden-Boston: Brill.
- (1970), Commentaire sur la République: Tome I, traduit par A. J. Festugière, Paris: Vrin- C.N.R.S.
- (1967), Commentaire sur la Timée: Tome II, traduit par A. J. Festugière, Paris: Vrin- C.N.R.S.
- (1968), Théologie Platonicienne: Tome I, traduit par Saffrey et Westerink, Paris: Les Belles Lettres.
- (1971), The Elements of Theology, A Revised Text with Translation, Introduction and Commentary by E. R. Dodds, Oxford: Clarendon
)
ارسال نظر در مورد این مقاله