معنای زندگی در فلسفۀ افلاطون با تکیه بر آموزۀ «مثال خیر»

نوع مقاله : مقاله علمی- پژوهشی

نویسندگان

1 دانش آموخته کارشناسی ارشد فلسفه، دانشگاه تبریز

2 استادیار گروه فلسفه، دانشگاه تبریز

3 دانشیار گروه فلسفه، دانشگاه تبریز

چکیده

پرسش از «معنای زندگی» و تلاش برای پاسخ گویی به آن، یکی از مهم ترین دغدغه های فکری آدمی از دیرباز تاکنون است. برخی معتقدند پژوهش در باب معنای زندگی درواقع پژوهش در باب «غایت» یا «هدف» زندگی است. ما نیز در این مقاله برآنیم تا معنای زندگی نزد افلاطون را با توجّه به اعتقاد او به غایتمندی زندگی مورد بررسی قرار دهیم. فلسفۀ افلاطون یک نوع فلسفۀ زندگی است و معنای زندگی به واسطۀ فلسفه ای مبتنی بر «حقیقت مطلق و راستین» کشف می شود. طبق نظر افلاطون زندگی انسان، فرآیندی غایتمند است که هدف آن نیل به «مثال خیر» است. فرآیندی که متضمن شناخت خیر، سرسپردگی و دلباختگی بدان و تخلق به فضایل است. «مثال خیر» به عنوان سلطان ساحت معقول در اعلی عِلیّین عالم مثل قرار داشته و سرتاسر خوبی و زیبایی و سودمندی است که نیل به آن، غایت «فلسفه» است: زندگی فلسفی، بهترین راه تحصیل غایت خیر است. با توجّه به غایتمندی زندگی نزد افلاطون و جایگاه مثال خیر در نظام فلسفی وی بجاست که دیدگاه فراطبیعت گرایانه نسبت به معنای زندگی را به او نسبت دهیم.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Meaning of Life in Plato's Philosophy with Emphasis on the Doctrin of the "Form of Good"

نویسندگان [English]

  • Parvaneh Aghaei Togh 1
  • Majid Sadremajles 2
  • Hassan Fathi 3
1 MA of Philosophy, University of Tabriz
2 Assistant professor of philosophy, Tabriz university
3 Associate Professor of Philosophy, University of Tabriz
چکیده [English]

The question of the "meaning of life" and its answer, is one of the most important concerns of the human mind. Some argue that research of the meaning of life in fact is the study of the "end" or "purpose" of life. In this article, we attempt to examine the meaning of life according to Plato's belife in the end of life. Plato's Philosophy is a type of life philosophy and life's meaning is discovered by a philosophy based on the "absolute truth". According to plato, human life is a purposeful process that its end is the "Form of Good". The process is implied the knowledge and love of the Good along with acquisition of virtues. The "Form of Good" is located as the king of the intelligible world and is absolute goodness and beauty and its attainment, is the end of "philosophia": philosophical life is the best way for attaining the Good. Due to the Plato's teleological view of life and position of the Form of Good in his philosophical system it is appropriate that attribute to him supernaturalistic point of view of the meaning of life.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Plato
  • Meaning of Life
  • end
  • Form of Good and Supernaturalism

مراجع

  • استیس، والتر ترنس. (1385)، تاریخ انتقادی فلسفۀ یونان، ترجمۀ یوسف شاقول، قم، انتشارات دانشگاه مفید.
  • بورمان، کارل. (1389)، افلاطون، ترجمۀ محمّدحسن لطفی، تهران، طرح نو.
  • پاپاس، نیکلاس. (1389)، کتاب راهنمای جمهوری افلاطون، ترجمۀ بهزاد سبزی، چاپ دوّم، تهران، انتشارات حکمت.
  • پارسا، حمزه (مهرداد)، فتح­طاهری، علی، «بررسی مفهوم «کورا» در اندیشۀ کریستوا با نظر به رسالۀ تیمائوس افلاطون»، فصلنامۀ حکمت و فلسفه، سال هشتم، شمارۀ اوّل، 1391، صص 77-92.
  • تولستوی، لئون. (1385)، اعتراف من، ترجمۀ سعید فیروزآبادی، تهران، جامی.
  • تیلور، ریچارد، «معنای زندگی»، در یانگ، جولیان، ترجمۀ محمّد آزاده، فلسفه و معنای زندگی، تهران، نشر نگاه معاصر، 1390، صص 124-136.
  • جعفری، محمّد­تقی. (1375)، فلسفه و هدف زندگی، چاپ اوّل، تهران، مؤسسۀ انتشارات قدیانی.
  • راسل، برتراند. (1351)، تاریخ فلسفۀ غرب و روابط آن با اوضاع سیاسی و اجتماعی از قدیم تا امروز، جلد یکم: فلسفۀ قدیم، ترجمۀ نجف دریابندری، تهران، شرکت سهامی کتاب­های جیبی.
  • علیزمانی، امیر­عبّاس، «معنایِ معنای زندگی»، پژوهشنامۀ فلسفۀ دین (نامۀ حکمت)، سال پنجم، شمارۀ اوّل، 1386، صص 59­-­89.
  • فتحی، حسن، «آیا افلاطون مرتبۀ عالم محسوس را پایین آورده است؟»، فصلنامۀ دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه اصفهان، دورۀ دوّم، شمارۀ 51، 1386، صص 119-128.
  • کاپلستون، فردریک چارلز. (1368)، تاریخ فلسفه، جلد یکم­: یونان و روم، ترجمۀ سیّد­جلال­الدین مجتبوی، تهران، شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.
  • گادامر، هانس گئورگ. (1382)، مثال خیر در فلسفۀ افلاطونی ـ ارسطویی، ترجمۀ حسن فتحی، تهران، انتشارات حکمت.
  • لاوین. ت. ز. (1384)، از سقراط تا سارتر، ترجمۀ پرویز بابایی، تهران، انتشارات نگاه.
  • متز، تادئوس، «معنای زندگی»، ترجمۀ زهرا رمضان­­لو، کتاب ماه دین، شمارۀ 165، 1390، صص 16­-27.
  • مینار، لئون. (1392)، شناسایی و هستی، ترجمۀ علیمراد داودی، تهران، انتشارات خوارزمی.
  • یاسپرس، کارل. (1357)، افلاطون، ترجمۀ محمّدحسن لطفی، چاپ اوّل، تهران، انتشارات خوارزمی.
  • یگر، ورنر. (1376)، پایدیا، 3 جلد، ترجمۀ محمّد­حسن لطفی، چاپ اوّل، تهران، انتشارت خوارزمی.
  • Eagleton, T. (2007), The Meaning of Life: A Very Short Introduction, New York, Oxford University Press.
  • Friis Johansen, Karsten. (1998), A History of Ancient Philosophy, Translated by Henrik Rosenmeier, London and New York, Routledge.
  • Hidegger, M. (1962), Being and Time, tr. J. Macquarrie and E.S. Robikson, S.C.M., London; New York, Harper.
  • Metz, Thaddeus. (2001), The Concept of a Meaning of Life, American Philosophical Quarterly, Number: 38, pp. 53-137.
  • (1997), Complete Works; Edited by J.M Cooper and D.S Hutchinson, United States of America, Hackett Publishing Company, Inc.
  • Thomson, G. (2003), On the Meaning of Life, United States of America, Wadsworth Publishing Company.
  • Young, J. (2003), The Death of God and the Meaning of Life, London and New York, Routledge.
ارسال نظر در مورد این مقاله
CAPTCHA Image

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار