نوع مقاله : مقاله علمی- پژوهشی

نویسندگان

• علیرضا شفیعیون ¹
• حسین کلباسی اشتری ²

¹ دانش آموخته کارشناسی ارشد فلسفه، دانشکدگان فارابی، دانشگاه تهران، قم، ایران

² استاد فلسفه، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران.

چکیده

بررسی مسئلة تعلیم‌وتربیت نزد سقراط-افلاطون و سوفیست‌ها به‌معنای بررسی نگرش ایشان نسبت به رشد انسان در هستی و چگونگی حرکت آدمی در مسیر نیک‌بختی خویش است. در دوران کلاسیک یونان، سوفیست‌ها بیان کردند که تلاش برای کشف قواعد هستی امری بیهوده است. از نظر ایشان انسان تربیت‌یافته و نیک‌بخت با یادگیری مهارت‌های انضمامی نظیر سخنوری و کاربست این مهارت‌ها در زندگی اجتماعی شکل می‌گیرد. در برابر این شیوۀ تربیتی، سقراط معتقد بود که معنای حقیقی تربیت نمی‌تواند منحصر در این نوعِ از آموزه‌ها باشد بلکه انسان باید نسبت به خودِ نیک‌بختی معرفت پیدا کند. آدمی تا زمانی که معرفتی حقیقی نسبت به معنای نیک‌بختی نداشته باشد هرگز نمی‌تواند جایگاه خواسته‌ها و امیال خود و مهارت‌هایی نظیر سخنوری را در جهت نیل به نیک‌بختی راستین دریابد. سقراط با بیان ایدۀ خیر به‌عنوان منشأ و غایت نیک‌بختی و با طرح تمثیل غار نشان می‌دهد که هستی شامل واقعیات ذومراتب است. او ضمن نقد تعریف و کاربست سوفیست از سخنوری، شاگردان او را فاقد معرفت دانسته و رشد حقیقی را در دیالکتیک می‌باید. دیالکتیکِ سقراط بیانگر ضرورت طی‌کردن مراتب واقعیت همراه با پرسش از حقیقت جایگاه هر امری توسط انسان است. در همین راستا او به گفت‌وگو با مردمان جامعة خویش می‌پرداخت. در این نظام تربیتی، مربی فردی است که با واقعیت عالم آشنا بوده و با ایجاد پرسش، مرتبة فهم متربی و تناقضات دانسته‌های وی را به او نشان می‌دهد. بدین ترتیب او را نسبت به جهل خود، آگاه کرده و بستر حرکتی مشترک را برای یافتن حقایق ایجاد می‌کند.

کلیدواژه‌ها

• نظام تربیتی سقراط و افلاطون
• دیالکتیک سقراط و افلاطون
• رشد و تعالی آدمی
• سقراط و افلاطون

موضوعات

• فلسفه

عنوان مقاله [English]

Analysis of Human Education and Excellence in Socrates-Plato's Intellectual System

نویسندگان [English]

• Alireza Shafieyoun ¹
• Hossein Kalbasi Ashtari ²

¹ MA of Philosophy, Farabi Campus, University of Tehran, Qom, Iran

² Professor of Philosophy, Allameh Tabataba’i University, Tehran. Iran

چکیده [English]

Studying education problems in view of socrates-plato, and sophist's means studying their point of view regarding humans’ progression in the being and their journey towards prosperity. During Classical Greek Sophists, declared that the effort to find the world’s governing necessities and thinking about abstract concepts is pointless. In their view, prosperity forms in the means of gaining proficiency in fields like eloquence and using these skills in social life. On the contrary, Socrates believed that the true meaning of education can not be limited to these doctrines; one should gain awareness about prosperity itself. Humans’ can not perceive the position of their desires in the path of prosperity unless they obtain true awareness about the semantics of prosperity. With considering virtue as the source for prosperity and providing “The Cave’s” example, Socrates demonstrates that existence contains layered realities. While criticizing the sophists’ definition of eloquence, he recognizes their students lacking true wisdom and finds actual growth in dialectic. Socrates’s dialectic shows the importance of going through different levels of truth while asking about the place of everything by humans. On this ground, he conducted conversations with the people of his society. In his educational system, a tutor is one who is familiar with the reality of the world and shows the contradictions of the learner's knowledge by asking proper questions. This way, the tutor informs the learner about his lack of wisdom and provides a platform for common progress to find the truth.

کلیدواژه‌ها [English]

• Socrates and Plato's educational system
• Human growth and excellence
• Socrates and Plato's Dialectic
• Socrates and Plato