اصغری، سیدعلی. (1399). تبیین مسأله جایگاه اصل‌های اخلاقی و تشخیص مبتنی بر دلائل جزئی عمل در فکر اخلاقی و پاسخ به آن. طرح پژوهشی. پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
اصغری، سیدعلی. (1402). لزوم اصل‌های اخلاقی برای تشخیص اخلاقی. تأملات فلسفی، 13(28).
پیتن، هربرت جیمز. (1397). امر مطلق: مطالعه‌ای در فلسفه اخلاق کانت. ترجمه سیدعلی اصغری. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
خزاعی، زهرا. (1390). خاص‌گرایی و معرفت‌شناسی اخلاقی. پژوهش‌های اخلاقی 1(3): 5-25.
دباغ، سروش. (1388). عام و خاص در اخلاق. تهران: هرمس.
دباغ، سروش. (1386). عام‌گرایی و خاص‌گرایی در فرااخلاق. اندیشه دینی، 22: 1-20.
محمدی‌منفرد، بهروز (1400). دفاعی از اصل‌گرایی اخلاقی راسی در تقابل با خاص‌گرایی جاناتان دنسی. متافیزیک 13(31):98-83.
Albertzart, M. (2014). Moral principles. London: Bloomsbury.
Asghari, Seyyed Ali. (2020). The Problem of Moral Principles: A Review and an Answer. Research project. Institute for Humanities and Cultural Studies. (in Persian).
Asghari, Seyyed Ali. (2023). Moral Judgement Requires Moral Principles. Philosophical Meditations, 13(28). (in Persian).
Crisp, R. (2007). Ethics without reasons? Journal of Moral Philosophy, 4: 40–9.
Dabbagh, Soroush. (2009). The General and the Particular in Ethics. Tehran: Hermes. (in Persian).
Dabbagh, Soroush. (2007). Generalism and Particularism in Metaethics. Religious Thought, 22: 1-20. (in Persian).
Dancy, J. (1993). Moral Reasons. Oxford: Blackwell.
Dancy, J. (2004). Ethics without Principles. Oxford: Clarendon Press.
Dancy, J. (2007a). Review: Sean McKeever and Michael Ridge, Principled Ethics: Generalism as a Regulative Ideal, Oxford: Clarendon Press, Mind, 116: 462–7.
Dancy, J. (2007b). When reasons don’t rhyme. The Philosopher’s Magazine, 37: 19–24.
Dancy, J. (2013). An Uprincipled Morality. In R. Shafer-Landau (ed.), Ethical Theory: An Anthology, 2nd Ed. pp. 772-775. Wiley-Blackwell.
Darwall, S. (2006). The Second-Person Standpoint. Cambridge, Mass: Harvard University Press.
Gibbard, A. (1990). Wise Choices, Apt Feelings: A Theory of Normative Judgment. Oxford: Oxford University Press.
Herman, B. (1996). The Practice of Moral Judgment. Cambridge, MA: Harvard University Press.
Horty, J. F. (2007). Reasons as defaults. Philosophers’ Imprint, 7: 1–28.
Kamm, F. M. (1996). Mortality, vol 2. Oxford: Oxford University Press.
Kant, I. (1903). Kant's Gesammelte Schriften, Band IV. Preussiche Akademie der Wissenschaften. Berlin: G. Reimer.
Khazaei, Zahra (2011). Particularism and Moral Epistemology. Ethical Research, 1(3): 5-25. (in Persian).
Kirchin S. (2007). Moral Particularism: An Introduction. Journal of Moral Philosophy, 4.1: 8-15.
Little, M. O. (2001). On Knowing the ‘Why’: Particularism and Moral Theory. Hastings Center Report, 31(4): 32-40.
McKeever, S. and M. Ridge (2006). Principled Ethics: Generalism as a Regulative Ideal. Oxford: Clarendon Press.
Muhammadi Monfared, Behruoz (2021). Moving from Ross's Principlism to Moderate Principlism in Moral Reasoning. Metaphyzik, 13(31): 83-98. (in Persian).
Paton, H.J. (2018). The Categorical Imperative: A Study in Kant’s Moral Philosophy. Translated by Seyyed Ali Asghari. Tehran: Institute for Humanities and Cultural Studies. (in Persian).
Raz, J. (1999). Engaging Reason: On the Theory of Value and Action. Oxford: Oxford University Press.
Raz, J. (2000). The truth in particularism. In Hooker, B., and Little, M. O. (eds.), Moral Particularism (pp. 48–78). Oxford: Oxford University Press.
Skorupski, J. (1999). Ethical Explorations. Oxford: Oxford University Press.
Väyrynen, P. (2006). Moral generalism: enjoy in moderation. Ethics, 116: 707–741.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله