نوع مقاله : مقاله علمی- پژوهشی

نویسندگان

• محمدحسین محمدعلی خلج ¹
• عطا حشمتی ²

¹ دانشجوی دکتری فلسفه، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

² دانش آموخته کارشناسی ارشد فلسفۀ علم، دانشگاه صنعتی شریف، تهران، ایران

چکیده

گفتگوی دریفوس، به عنوان یکی از بزرگترین پدیدارشناسان آمریکایی و سرل، به عنوان یکی از بزرگترین فیلسوفان تحلیلی، تاریخی چهل ساله دارد. از نظر سرل پدیدارشناسی نابینا، سطحی و دچار خطاهای سیستماتیک است. همچنین از نظر وی مفهوم قصدیت غیربازنمودی به عنوان مرکز پدیدارشناسی دریفوس ناسازگار است. اما به باور ما دریفوس در معنایی که خود از قصدیت مدنظر دارد مفهومی سازگار از قصدیت غیربازنمودی ارائه می‌کند و همچنین به درستی نشان می‌دهد که سرل از اساس درک درستی از پدیدارشناسی ندارد. دریفوس با جدا کردنِ تفسیر پدیدارشناسانه از سرل و تفسیرِ وی به عنوانِ فیلسوف تحلیلی، سرلِ پدیدارشناس را به دلیلِ نادیده گرفتنِ قصدیتِ غیربازنمودی و سرلِ فیلسوف تحلیلی را به دلیلِ پذیرش علیت برای ساختار انتزاعی مورد انتقاد قرار می‌دهد. اما به باور ما معرفی قصدیتِ غیربازنمودی از سوی دریفوس به معنای آن نیست که وی توانسته است از دوگانۀ سوژه-ابژه عبور کند. نه دریفوس و نه سرل برخلافِ ادعایشان نتوانسته‌اند راهی برای عبور از دوگانۀ سوژه-ابژه بیابند.

کلیدواژه‌ها

• قصدیت
• بازنمود
• پدیدارشناسی
• فلسفۀ تحلیلی
• دوگانه‌انگاری

عنوان مقاله [English]

Intentionality and Representation in the dialogue between Dreyfus and Searle

نویسندگان [English]

• Mohamad Hossein Mohamad Ali Khalaj ¹
• Ata Heshmati ²

¹ PhD Candidate of Philosophy,, Shahid Beheshti University, Tehran, Iran

² MA. in Philosophy of Science , Sharif University of Technology, Tehran, Iran

چکیده [English]

Dialogue between Dreyfus, as the biggest American commenter of Heidegger and Merleau-ponty, and Searle, as one of the biggest analytic philosophers, started at the seventies. According to Searle, phenomenology is superficially and blind and has systematic errors. Additionally, in his view the concept of non-representational intention as center of Dreyfus’s phenomenology is inconsistent. But, in our opinion, Dreyfus introduces a consistent concept of non-representational intention, and proposes that Searle does not have a correct understanding of phenomenology. Dreyfus differentiates (draws distinction) between two interpretations of Searle: Searle as phenomenologist and Searle as analytic (analytical) philosopher. Dreyfus believes Searle’s approach as a phenomenologist is wrong because ignores non-representational intention; He also critics/refuses Searle’s approach as analytic philosopher since this approach accepts a causality for an abstract structure. However, we believe Dreyfus (himself) fails to go beyond the subject-object dualism. Moreover, introducing non-representational intention is not enough for rejecting Descartes dualism.

کلیدواژه‌ها [English]

• intentionality
• representation
• phenomenology
• analytic philosophy
• dualism