نوع مقاله : مقاله علمی- پژوهشی

نویسندگان

• علی سلمانی ¹
• سپهر سلیمی ²

¹ دانشیار، گروه فلسفه هنر، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران.

² دانشجوی دکتری، گروه فلسفه هنر، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران.

چکیده

شلینگ به­دنبال آگاهیِ تام روح انسان است، از طرفی روح آگاه محصول ذهنیتِ انسان است، فلذا در طبیعت روحی ناآگاه تدبیر امور می­کند. بنابراین گذار شلینگ از فلسفه ­طبیعت به ایده­آلیسم استعلبایی، در راستای رسیدن به این آگاهی تام است. رسیدن به این آگاهی زمانی میسر می­شود که ]من [ (روح) مراحل مختلفی را طی کند. اولین مرحله متعلق به کار حواس است، سپس مشاهده درونی (عقل نظری) و بعد از آن عقل عملی (اخلاق). هنگام فعالیت عقل نظری، تعین تصور بدون اراده فاعل است، اما عقل عملی عین را مطابق اراده فاعل می­سازد. بنابراین شکافی میان شناخت نظری و شناخت عملی ایجاد می­شود. شلینگ این مسئله را چگونه حل می­کند؟ وی کاملا آگاه است که اگر این شکاف پر شود و عین (محصول عقل عملی) و ذهن (محصول عقل نظری) ادغام شوند، امر مطلق ایجاد می­شود، اما مسئله اصلی چگونگی عینیت یافتن امر مطلق است که فقط آگاهی تام و اراده­ای آزاد قادر به انجام آن هستند. شلینگ چهار مسیر را برای به عینیت رساندن امر مطلق پی ­می‌گیرد. یقین حسی، عقل نظری، عقل عملی و شناخت امر مطلق به واسطه هنر چهار مسیری هستند که شلینگ پی ­می­گیرد. پر واضح است که تبیین چگونگی عینیت یافتن امر مطلق، باعث فهم بهتر نظام فلسفی شلینگ می­شود. در این مقاله بررسی می­شود که شلینگ میان یقیین حسی، عقل نظری، عقل عملی (اخلاق) و هنر کدام یک را سازوکاری مناسب­تر برای عینیت بخشیدن به امر مطلق می­داند؟ چرا؟ و دلیل استفاده شلینگ از مفهوم نبوغ در نظام استعلایی­اش چیست؟ 

کلیدواژه‌ها

• شلینگ
• ایده‌آلیسم استعلایی
• نبوغ
• زیبایی‌ هنری
• امر مطلق

موضوعات

• فلسفه

عنوان مقاله [English]

The Emergence of the Absolute by Genius in the Work of Art in Schelling's Early Philosophy of Art

نویسندگان [English]

• Ali Salmani ¹
• Sepehr Salimi ²

¹ Associate Professor, Department of Philosophy of Art, Bu-Ali Sina University, Hamedan, Iran.

² Ph.D. Candidate, Department of Philosophy of Art, Bu-Ali Sina University, Hamedan, Iran

چکیده [English]

Schelling's goal is to find a total consciousness for human; therefore, in the philosophy of nature, he tries to reach from the real to the ideal. On the other hand, the conscious spirit is a product of human subjectivity, so, an unconscious spirit manages things. Therefore, Schelling's transition from natural philosophy to the system of transcendental idealism occurs. Reaching this level of consciousness is possible when [I] goes through different stages. The first stage is sensation, then reflection and after that comes praxis. But since the will of the subject of and the will of nature are the same, and ethics is in the realm of practical reason, then the subject of action does not have free will. Therefore, there is a gap between theoretical philosophy and practical philosophy that Schelling must somehow fill. He solves this problem with the free and creative will of an artist, a will that acts not out of necessity but freely. Schelling reaches the absolute from the identity of natural philosophy and transcendental idealism. The absolute is the result of identity of the real and the ideal. It is crystal clear that expounding how to objectify the absolute leads to a better comprehension of Schelling's philosophical system. In this article, it is investigated that among theoretical wisdom, practical wisdom and art, which one Schelling deems the most functional mechanism to objectify the absolute, and what are the roles of genius and the beauty through this path.

کلیدواژه‌ها [English]

• Schelling
• transcendental idealism
• genius
• artistic beauty
• the absolute