توجیهِ تیغِ اُکام در چارچوبِ نظریۀ ساختارهای دیالکتیکیِ بِتس

نوع مقاله : مقاله علمی- پژوهشی

نویسنده

استادیار گروه مدیریت، علم و فناوری، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، ایران.

چکیده

مطابق با تیغ اُکام، مفروضات نباید بیش از ضرورت افزوده شوند. اگرچه این تجویز اصلی همه‌­پذیر را پیش می‌­نهد، توجیه آن بحث برانگیز است. به سخن دقیق‌­تر، چه دلیلی داریم که تیغ اُکام راهنمای صدق باشد؟ پژوهش پیش ­رو قصد دارد تا این مسألۀ را در چارچوب نظریۀ ساختارهای دیالکتیکی، منطبق بر دیدگاه بِتس، واکاوی کند. در این راستا، نخست آن اندازه از نظریۀ بِتس که بحث ما در گروی فهم آن است، توضیح داده می­‌شود. سپس تبیین می­‌کنیم که چرا نظریۀ بِتس به جای رویکرد رایج بیزگرایی مبنای مواجهۀ ما قرار گرفته است. در گام بعد استدلال می‌­شود دست کم در وضعیت‌هایی که از پیچیدگی حداقلی برخوردارند، تا تیغ اُکام به میان نیاید دیگر ملاک‌هایی که رقیب بالقوۀ آن به شمار می‌­آیند، نقشی ایفا نمی­‌کنند. پس از آن نشان می­‌دهیم که در وضعیت­‌های یادشده برتری این ملاک­ها تنها در درجۀ توجیه بالاتر قریب­الوقوعی شاهد در پرتو فرضیه نمود می­‌یابد در حالی که برتری تیغ اُکام، افزون بر آن، بالاتر بودن درجۀ توجیه پسین فرضیۀ مربوط را نیز در پی دارد. به نظر می­‌رسد یافتۀ اخیر می‌­تواند تا حدودی تیغ اُکام را توجیه ­کند. این یافته زمانی برجسته­‌تر می­‌شود که می­‌بینیم در چنین شرایطی با وجود اختلاف بیشتر مقبولیت اولیۀ فرضیه‌­­هایی که تیغ اُکام ملاک انتخاب میان آن­هاست، سرانجام فرضیه‌­ای که مقبولیت اولیۀ کمتری دارد درجۀ توجیه پسین بالاتری را به ­دست می­‌آورد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Justifying Ockham’s Razor within Betz’s Theory of Dialectical Structures

نویسنده [English]

  • Seyyed Mohammad Mahdi Etemadoleslami Bakhtiari
Assistant Professor of Mangement, Science and Technology Department, Amirkabir University of Technology, Iran
چکیده [English]

According to Ockham’s razor, assumptions must not be unnecessarily multiplied. While this principle is widely accepted, its justification is controversial. More precisely, we don’t know whether Ockham’s razor is truth-conducive. The present paper aims to address this problem within Betz’s theory of dialectical structures (2012). First of all, I give a brief explanation of this theory. Here, the essential elements of Betz’s theory, which pertains to my discussion, are highlighted. Secondly, I explain why Betz’s theory is favored over the Bayesian framework. In the next step, it will be argued that, at least in the minimal complex positions, potential rivals for Ockham’s razor don’t discharge their functions unless Ockham’s razor is considered as a criterion. The fourth step amounts to the evaluation of Ockham’s razor and its rivals in the minimal complex positions. It is shown that each rival only represents an increase in the degree of justification of the likelihood of evidence given the hypothesis whereas Ockham’s razor increases the degree of justification of the likelihood of evidence given the hypothesis as well as the posterior degree of justification of the respective hypothesis. This justifies to some extent Ockham’s. Moreover, while the ratio between prima facie plausibility of two competitive hypotheses in the case of Ockham’s razor is greater than those of the potential rivals, the hypothesis with lower prima facie plausibility receives higher posterior degree of justification. 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Ockham’s razor
  • simplicity
  • dialectical structure
  • explanatory virtues
  • inference to the best explanation

مراجع

Baker, A. (2022). Simplicity, in: Stanford Encyclopedia of Philosophy, http://plato.stanford.edu/entries/simplicity/.
Bird, A. (2005). Abductive Knowledge and Holmesian Inference, in: T. S. Gendler & J. Hawthorne (Eds.) Oxford Studies in Epistemology, Vol. 1. pp. 1–31. Oxford University Press.

Bird, A. (2010). Eliminative Abduction: Examples from Medicine, Studies in History and Philosophy of Science, 41(4), 345-352

Bird, A. (2017). Inference to the Best Explanation, Bayesianism, and Knowledge, in K. McCain & T. Poston (Eds.) Best Explanations: New Essays on Inference to the Best Explanation. pp. 97–121, Oxford University Press.
Betz, G. (2012). On Degrees of Justification, Erkenntnis, 77(2), 237–272.
Betz, G. (2013). Justifying Inference to the Best Explanation as a Ppractical Meta-syllogism on Dialectical Structures, Synthese. No. 190, 3553–3578.
Day, T. & Kincaid, H. (1994). Putting Inference to the Best Explanation in Its Place, Synthese, No. 98, 271–295.
Douven, I. (1999). Inference to the Best Explanation Made Coherent, Philosophy of Sience, Vol. 66, 424–435.
Gendlercand, T. S. & J. Hawthorne (eds.) (2005). Oxford Studies in Epistemology, Vol. 1, Oxford University Press.
Glass, D. H. (2007). Coherence Measures and Inference to the Best Explanation, Synthese, 157(3), 275-296.
Glymour, C. (2015). Probability and the Explanatory Virtues, British Journal for the Philosophy of Science, 66(3), 591-604.
Hempel, C. G. (1965). Aspects of Scientific Explanation and Other Essays in the Philosophy of Science, Free Press.
Hon, G. & Rakover, S. S. (eds.) (2001). Explanation: Theoretical Approaches and Applications. Kluwer Academic Publishers.
Lange, M. (2020). Against Probabilistic Measures of Explanatory Quality, Philosophy of Science, 89(2), 252-267.
Lipton, P. (2001). Is Explanation a Guide to Inference? A Reply to Wesley C. Salmon, in: Hon and Rakover, pp. 93–120.
Lipton, P. (2004). Inference to the Best Explanation, 2nd edition, Routledge.
McCain, K & Poston. T. (Eds.) (2017). Best Explanations: New Essays on Inference to the Best Explanation. Oxford University Press.
McGrew, T. (2003). Confirmation, Heuristics, and Explanatory Reasoning, The British Journal for the Philosophy of Science, 54(4), 553–567.
Okasha, S. (2000). Van Fraassen’s Critique of Inference to the Best Explanation, Studies in History and Philosophy of Science, 31(4), 691–710.
Psillos, S. (2002). Simply the Best: A Case for Abduction. In: Kakas, A.C., Sadri, F. (eds) Computational Logic: Logic Programming and Beyond. Lecture Notes in Computer Science, Vol. 2408. Springer. https://doi.org/10.1007/3-540-45632-5_24
Psillos, S. (2007). The Fine Structure of Inference to the Best Explanation, Philosophy and Phenomenological Research, 74(2), 441–448.
Salmon, W. C. (1984). Scientific Explanation and the Causal Structure of the World. Princeton University Press. http://plato.stanford.edu/entries/ockham/.
Sober, E. (1990). Let’s razor Ockham’s razor. In: D. Knowles (Ed.) Explanation and its Limits, pp. 73–93, Cambridge University Press.
Sober, E. (2001). What is the Problem of Simplicity? In: Zellner et al. Hugo A. Keuzenkamp & Michael McAleer (eds.), Simplicity, Inference, and Modelling. pp. 13–32. Cambridge University Press.
Thagard, P. (1993). Computational philosophy of science. MIT Press.
Van Fraassen, B. C. (1989). Laws and Symmetry. Oxford University Press.
Weber, M. (2009). The Crux of Crucial Experiments: Duhem’s Problems and Inference to the Best Explanation. The British Journal for the Philosophy of Science, 60(1), 19–49.
Zellner, A. & et al. (Eds.) (2001) Simplicity, Inference and Modelling: Keeping it Sophisticatedly Simple. Cambridge University Press.
ارسال نظر در مورد این مقاله
CAPTCHA Image
مجله پژوهش های فلسفی
دوره 17، شماره 44 - شماره پیاپی 44
شماره 44 (پاییز 1402)
1402
صفحه 63-88

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار