نوع مقاله : مقاله علمی- پژوهشی
نویسندگان
1 استادیار دانشگاه فرهنگیان، تبریز- ایران
2 دانشجوی دکتری الهیات، دانشگاه تبریز، ایران.
چکیده
توجه به مسأله مرگِ اصالت و ازخودبیگانگی انسان، یکی از مهمترین مسائلی است که انسان معاصر با آن درگیر است. غفلت از آن باعث میشود که به تعبیر هایدگر، کویر هر روز گستردهتر گشته و شکاف بین خودبودگی و ازخودبیگانگی غیر قابل کنترل شود. در راستای فهم و مواجهه منطقی با این مسأله، تحقیق حاضر به صورت تطبیقی به چیستی و چرایی از خودبیگانگی از نظرگاه دو متفکر برجسته جهان اسلام و غرب علامه محمدتقی جعفری و مارتین هایدگر پرداخته است. بررسیها نشان میدهد که علامه جعفری ازخودبیگانگی را به دو قسم مثبت و منفی تقسیم میکنند و ازخودبیگانگی مثبت را به معنای قرار گرفتن «خود» در مسیر تحولات منطقی خویش و ازخودبیگانگی منفی را به معنای توجه انحصاری به بعد حیوانی و غفلت از مبدا و معاد میدانند و از نظرگاه هایدگر، از دست دادن درک خود از وجود و معنایِ جهانِ خود، واقع شدن تحت سیطره طرحهای پیشینی، تبدیل شدن به وجودِ دم دستی، عدم تلاش و جستجو برای پی بردن به معنای وجود و نیز تبدیل شدن به موجودی ایستا و منفعل انسان را از مدارِ خودبودگیِ اصیل و حقیقی خارج و وارد فضایی میکند که «ازخودبیگانگی» نام دارد.
کلیدواژهها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
A Comparative Study of Alienation from Allameh MohammadTaqi Ja’fari and Martin Heidegger’s Point of View
نویسندگان [English]
- Jalil Jalili 1
- Saeed Niazi 2
1 Assistant Professor, Farhangian University, Iran.
2 Ph.D. Candidate of Theology, University of Tabriz, Iran
چکیده [English]
Paying attention to the issue of the death of authenticity and alienation of man is one of the most important issues that contemporary man is dealing with ignorning it causes that according to Heidegger; The desert is getting wider every day and the gap between self-being and alienation becomes uncontrollable. In order to understand and face this issue logically, in the present research, the meaning and why of alienation from the point of view of two prominent thinkers of the Islamic world and the West, Allameh MuhammadTaqi Ja’fari and Martin Heidegger, were discussed in a comparative manner. The research shows that for Allameh Ja’fari self-estrangement is divided into two types, positive and negative, and positive self-estrangement means placing the "self" in the path of its logical evolution, and negative self-estrangement means exclusive attention to the animal dimension and neglecting the origin and resurrection. they know and from Heidegger's point of view, losing one's understanding of one's existence and the meaning of one's world, being under the control of previous plans, becoming a passive existence, not trying and seeking to understand the meaning of existence, and also becoming a static being and passive; It takes a person out of the orbit of authenticity and true self-being and enters a space called "alienation from oneself".
کلیدواژهها [English]
- alienation
- selfhood
- Allameh MohammadTaqi Ja’fari
- Heidegger
- dasein
- existentialism
- authenticity
ارسال نظر در مورد این مقاله