نوع مقاله : مقاله علمی- پژوهشی

نویسنده

• عباس مهدوی

استادیار، دانشگاه ادیان و مذاهب، قم، ایران

چکیده

در این مقاله، استدلال فودور به نفع تفردگرایی روان‌شناختی و واکنش ایگن را بررسی می‌کنم. طبق استدلال علّی فودور روان‌شناسی التفاتی فهم‌عرفی، حالات ذهنی‌ را با توجه به محتوای وسیع متفرد می‌سازد. تفاوت در محتوای وسیع برای تفاوت در نیروهای علّی کافی نیست. بنابراین، روان‌شناسی التفاتی فهم‌عرفی باید حالات‌ را با توجه به محتوای محدود متفرد ‌سازد. فودور دو مثال نقض برای استدلال بالا طرح می‌کند. بروفق مثال نقض (2)، ضدتفردگرا مدعی است که از آن‌جایی‌که رفتار همزادها متمایز نوعی هستند، حالات ذهنی‌شان هم باید متمایز نوعی باشند و به‌تبع نیروهای علّی حالات‌ ذهنی متمایز نوعی، این‌همان نیستند. فودور دو پاسخ به مثال نقض (2) می‌دهد. بروفق (2الف)، فودور می‌‌خواهد اثبات کند که ما نباید رفتار همزادها را متمایز نوعی بینگاریم. در نتیجه، حالات‌ ذهنی همزادها متمایز نوعی نیستند. ایگان در پاسخ به (2 الف) مدعی است استدلال فودور، بر این فرض غیرموجه مبتنی است که نوع‌های رفتاری بر نوع‌های مغزی مترتب می‌شوند. بروفق (2ب)، فودور از طریق تشبیه «روان‌شناسی ضدتفردگرا» به «نظریۀ ذرۀ H و T»، دو استدلال مشابه به‌دست می‌دهد؛ یکی برای تمیز نوعی حالت ذهنی اسکار و همزاد اسکار؛ دومی برای تمیز نهادن بین ذر«ات-H» و «ذرات-T». ایگن در پاسخ به (2ب) مدعی است فودور در هر دو استدلال‌، آموزۀ ناموجه ترتب را از پیش فرض می‌کند، بی‌آن‌که برای این پیش‌فرض استدلالی به‌دست دهد. در نهایت، نتیجه گرفتم که اگر فودور هیچ استدلال خوبی برای آموزۀ ترتب نیروهای علّی روان‌شناختی ندارد، پس او هیچ دلیلی ندارد که بین محتواهای وسیع و سایر ویژگی‌های نسبت‌مند فرق بگذارد.

کلیدواژه‌ها

• تفردگرایی
• ضدتفردگرایی
• نیروی علّی
• ترتب
• جری فودور
• فرنسس ایگن

عنوان مقاله [English]

Fodor's Causal Argument and Unwarranted Supervenience Assumption; Examining Egan's Argument

نویسنده [English]

• Abbas Mahdavi

Assistant Professor, University of Religions and Denominations, Qom, Iran

چکیده [English]

In this essay, I examine Fodor's argument in favor of psychological individualism and Egan's response. According to Fodor's causal argument, every scientific theory individualizes states or identities according to their causal powers. Therefore, Common sense intentional psychology should individualize the states according to the narrow content. Fodor offers two counter-examples to the above argument. According to the second counter-example (2), the anti-individualist claims that since the behavior of twins is distinct in type, their mental states must also be distinct in type, and according to the causal powers of the distinct mental states of type, they are not identical. Fodor gives two responses to the second counter-example. According to (2a), Fodor wants to prove that we should not consider the behavior of twins as different. As a result, the mental states of twins are not distinct. In response to (2a), Egan claims that Fodor's argument is based on the assumption that behavioral types supervene on brain types. According to (2b), Fodor makes two similar arguments by likening "anti-individualist psychology" to "H and T particle theory." One is to distinguish a type of Oscar's mental state from his twin; The second is to distinguish between H-particles and T-particles. In response to (2b), Egan claims that Fodor presupposes an unwarranted supervenience assumption in both arguments without providing an argument for it. Finally, I conclude that if Fodor has no good argument for the doctrine of the supervenience, then he has no reason to distinguish between extensive contents and other relative properties.

کلیدواژه‌ها [English]

• Individualism
• Anti-Individualism
• Causal Power
• Supervenience
• Jerry Fodor
• Frances Egan