نوع مقاله : مقاله علمی- پژوهشی

نویسندگان

• سعید ضرغامی همراه ¹
• حمید احمدی هدایت ²

¹ دانشیار گروه فلسفه تعلیم و تربیت دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

² عضو هیات علمی دانشگاه فرهنگیان

چکیده

هدف پژوهش حاضر بازاندیشی درباره نقش معلم: از معمار آموزش تا همکاری واقع بینانه با هوش مصنوعی می‌باشد. برای دستیابی به این هدف از رویکردی فلسفی و با روش پژوهش فراتحلیل کیفی انجام شده است. گردآوری اطلاعات به شیوه تحلیل اسنادی و بررسی نظامند متون تخصصی در حوزه فلسفه تعلیم و تربیت و فناوری های نوین آموزشی صورت گرفته و داده ها با رویکردی مفهومی تحلیل شده‌اند. یافته های پژوهش نشان از آن دارد که هوش مصنوعی مولد با توانایی ترکیب داده‌های گسترده و تولید محتوا، برنامه‌درسی شخصی‌سازی‌شده و تعاملی که ارائه می‌دهد، اقتدار رایج و معمول معلم را دگرگون می کند. در این مقاله و با ارائه دلایل و شواهد مربوطه، این دگرگونی در قالب سه گونه بحران دسته بندی شده است: ۱) بحران در نقش متصدی بازنمایی دانش۲) بحران در معماری برنامه درسی و ۳) بحران تسهیلگری یادگیری. این دگرگونی ها از طرفی افق‌هایی برای بهبود کیفیت آموزش و از سویی دیگر متزلزل کردن جایگاه معلم در آموزش را به دنبال دارد. در بخش دوم مقاله و با ارائه نقدهایی به رویکرد تسهیلگرانه فنی به تدریس نکته هایی در راستای احیای مشروعیت از دست رفته معلم ارائه شده است. در نتیجه‌گیری می توان گفت معلمان امروزی که به لطف همکاری با هوش های مصنوعی مولد از وظایف فنی پیشین مانند نگارش طرح درس، و بازنمایی دانش بی نیاز شده‌اند، بر پرورش مهارت‌های مربوط به خودشناسی و خودشدن و نیز عاطفی-اجتماعی فراگیران تمرکز می کنند. همچنین از نقش‌های جدید معلم "مربی انتقادی" برای ارزیابی خروجی‌های سوگیرانه هوش مصنوعی می‌باشد.

کلیدواژه‌ها

• هوش مصنوعی مولد
• معماری آموزش
• نقش معلم
• بازاندیشی

موضوعات

• فلسفه

عنوان مقاله [English]

Rethinking the Role of the Teacher: From Architect of Education to Realistic Collaboration with Artificial Intelligence

نویسندگان [English]

• Saeid Zarghami-Hamrah ¹
• Hamid Ahmadi-Hedayat ²

¹ Associate Professor, Department of Philosophy of Education, Kharazmi University, Tehran, Iran

² faculty member farhangian university

چکیده [English]

This research re-examines the role of the teacher, shifting the perspective from "educational architect" to one of realistic collaboration with artificial intelligence. To achieve this, a philosophical approach was adopted, utilizing a qualitative meta-analysis research method. Information was gathered through documentary analysis and a systematic review of specialized texts in the fields of philosophy of education and new educational technologies. The data were then analyzed conceptually.The findings indicate that generative AI, with its capacity to synthesize vast datasets and produce content, offers personalized and interactive curricula, thereby transforming the traditional authority of the teacher. This transformation is categorized into three types of crises: 1) a crisis in the role of the teacher as a custodian of knowledge representation, 2) a crisis in curriculum design, and 3) a crisis in facilitating learning. These shifts present both opportunities for enhancing educational quality and challenges to the teacher’s established role in education. In the second part of the article, critiques of the technical facilitation approach to teaching are presented, offering insights to restore the teacher’s diminished legitimacy. In conclusion, contemporary teachers, relieved of technical tasks such as lesson planning and knowledge representation through collaboration with generative AI, can focus on fostering students’ self-awareness, personal growth, and socio-emotional skills. Additionally, a new role for teachers as “critical coaches” emerges, tasked with evaluating the biased outputs of AI.

کلیدواژه‌ها [English]

• Generative artificial intelligence
• educational architecture
• teacher’s role
• Rethinking