نوع مقاله : مقاله علمی- پژوهشی
نویسندگان
1 دانشیار دانگاه تبریز
2 دانشجوی دکتری علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی تهران
چکیده
مکاتب اخلاقی کلاسیک، به ویژه نظام اخلاقی افلاطون، با مشخصة «سعادت‌گرایی» شناخته می‌شوند. آموزة بنیادین «سعادت‌گرایی» این است که مطلوب نهایی انسان، نیل به سعادت است و همة فعالیت‌های آدمی در پرتو این هدف والا، ارج وقرب پیدا می‌کنند. معمولاً گفته می‌شود که فضیلت اخلاقی، راه رسیدن به سعادت را هموار می‌کند؛ اما نسبت میان این دو نیازمند بررسی دقیق‌تری است.
در این مقاله، دو مدل برای ترسیم نسبت فضیلت و سعادت از منظر افلاطون ارائه شده است. بر اساس مدل یکسان‌انگاری، فضیلت و سعادت بر یکدیگر منطبق بوده و عین هم تلقی می‌شوند. در حالی‌که بر اساس فرضیة کفایت، فضیلت وسعادت دو عنصر جدا از هم هستند که کسب یکی(فضیلت) مقدمة دستیابی به دیگری (سعادت) است. در آثار افلاطون، مویداتی برای هر دو فرضیة فوق یافت می‌شود، ولی هیچ‌کدام از آنها، به تنهایی، قادر به تبیین نگرش وی نسبت به این مسئله نیستند. برای فهم موضع افلاطون در این خصوص، می‌بایست به تلفیقی از این دو مدل، دست یافت.
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
Relation of virtue with happines in plato’s ethical system
نویسندگان [English]
- Yousef Nozohur 1
- Davood Sirous 2
چکیده [English]
Classical schools of ethics in general and that of Plato in particular are characterized by Eudemonism.The basic doctrine of Eudeminism is that man’s ultimate goal is to attain happiness; and all man’s activities make sense in the light of this lofty goal. It is usually said that moral virtue paves the way to attain happiness; but relation between the two should be studied closely and in more details.
In the present article, to depict relation between virtue and happiness as viewed by Plato, two hypotheses have been presented. According to hypothesis of identity, virtue is considered as identical with happiness; while according to the hypothesis of sufficiency, virtue and happiness are two different things; and acquisition of one of them (virtue) is a preliminary step towards acquisition of the other (happiness). In Plato’s works, one may find evidence for both of the above hypotheses; but none of them is able by, itself, to explain his view concerning this matter.To understand Plato’s position in this regard, one has to make a synthesis of the two hypotheses.
کلیدواژه‌ها [English]
- virtue
- Soul
- Happiness
- good
- justice
- knowledge
)
ارسال نظر در مورد این مقاله