نوع مقاله : مقاله علمی- پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری فلسفه، دانشگاه اصفهان
2 دانشیار گروه فلسفه، دانشگاه اصفهان
چکیده
جستار حاضر تلاشی است برای نشان دادن چند پیوند احتمالی میان نحوه تفکر دلوز و شیوه کار هنرمندان مدرن و پستمدرن. این قیاس در بستر ضد افلاطونگرایی دلوزی تعریف و تبیین میشود تا ببینیم که آیا میتوان نسبتی برقرار کرد میان تلاش دلوز برای ضدیت با افلاطونگرایی، خواست او مبنی بر ایجاد یک شیوه تفکر جدید، و آنچه هنرمندان مدرن در عمل انجام دادهاند یا خیر؟ در این مسیر پس از تعریف بعضی مفاهیم و نشان دادن اهمیت و کارکرد آنها در هنر مدرن، سعی خواهیم کرد رد پای همان مفاهیم را در اندیشه دلوزی نیز بیابیم. سپس ضدیت دلوز با افلاطونگرایی را با تکیه بر مفهوم وانموده یا سیمولاکروم تبیین خواهیم کرد و به انتقاد بدیو به افلاطونگرایی دلوز نیز به طور مختصر جواب خواهیم داد. در نهایت نیز نشان خواهیم داد که دلوز با تکیه بر این ضدیت و در واقع با استفاده از فرایندهایی فکری که متأثر از نوع مواجهه هنرمندان پستمدرن با موضوع کار خویش است، راه سومی را برای اندیشیدن به دنیای پر از تصویر معرفی میکند؛ راهی که نه رأی به بازگشت و ارتجاع میدهد و نه همچون بودریار آدمی را یکسر در جهانی آخرالزمانی که از تصاویر آگنده است به حال خود وامینهد.
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
Appropriation in Deleuze's Philosophy: An Essay on Deleuze's Anti-Platonism and its Relation with Modern Art
نویسندگان [English]
- Majid Parvanehpour 1
- Said Binayemotlagh 2
1 PhD in philosophy from University of Isfahan
2 Associate Professor, University of Isfahan
چکیده [English]
This paper would attempt to illustrate some possible links between Deleuze's way of thinking and the practice of modern and post-modern artists. This analogy is defined and explained in the context of Deleuze's anti-Platonism to see if there is a relation between Deleuze's struggle to oppose anti-Platonism, his desire to create a new way of thinking, and what modern artists actually did in their practice. Hence, after defining some of the concepts and showing the importance and function of them in modern art, the paper would try to trace the same concepts in Deleuze's thought. It will then explain Deleuze's anti-Platonism putting emphasis on the concept of simulacrum; meanwhile, it will briefly answer Badiou's critique of Deleuze's anti-Platonism. Finally, it would show that Deleuze, relying on this opposition, and in fact inspired by intellectual processes used by post-modern artists, is trying to find a third way for thinking to a world full of images. He introduces a path that neither goes back and nor, as we find with Baudrillard, sees the world as an apocalyptic world of images in which we wander.
کلیدواژهها [English]
- Deleuze
- modern art
- anti-Platonism
- simulacrum
- Badiou
- Baudrillard
ارسال نظر در مورد این مقاله