حسین اصل عبداللهی؛ محمود صوفیانی؛ محمد فرهمند؛ ابراهیم دانش
چکیده
مسئلۀ زمان همواره در طول تاریخ یکی از بزرگ‌ترین سؤالات فیلسوفان و دانشمندان حوزۀ فیزیک بوده است. بدون شک هر تفکر فلسفی به اشکال مختلف درآثار ادبی و هنری نمود پیدا می‌کنند و در این میان نویسندگان و هنرمندانی ...
بیشتر
مسئلۀ زمان همواره در طول تاریخ یکی از بزرگ‌ترین سؤالات فیلسوفان و دانشمندان حوزۀ فیزیک بوده است. بدون شک هر تفکر فلسفی به اشکال مختلف درآثار ادبی و هنری نمود پیدا می‌کنند و در این میان نویسندگان و هنرمندانی هستند که فلسفه را بن‌مایۀ آثار خود قرار می‌دهند. ساموئل بکت یکی از نویسندگان مؤثر در شکل‌گیری جریان فکری تئاتر ابزورد است که ریشه در فلسفه دارد.این مقاله سعی در بررسی و بیان مسئلۀ زمان در نمایشنامه در انتظار گودو با استفاده از نظریات مارتین هایدگر دارد. مارتین هایدگر به مسئله‌ی زمان از دیدگاه وجودشناسی و هستی‌شناسی می‌نگرد و در تقسیم‌بندی‌های خود زمان را به دو شکل اصیل و غیراصیل برای دازاین (وجود این‌جایی) در نظر می‌گیرد. چنانچه در نمایش در انتظار گودو درگیری شخصیت‌ها در قالب دو دازاین با مهمترین کنش نمایشنامه یعنی مسئله‌ی زمان است.بنابراین «زمان» به عنوان مهمترین عنصر در نمایشنامه در انتظار گودو با تعریف هایدگر از زمان اصیل و نااصیل، که دازاین در زندگی درگیر با آن‌هاست، بررسی شد. برای دستیابی به این تحلیل نیاز بود ابتدا تعریف کاملی از «زمان» در اندیشه‌ی فلسفی هایدگر و فیلسوفان پیش از او ارائه شود و در ادامه با بررسی مسئله‌ی انتظار و مفهوم آن در زمان هایدگری، نمایش در انتظار گودو و انتظار ممتد شخصیت‌ها تأویل و تفسیر شد.
