Journal of Philosophical Investigations
خودینه بودن به مثابۀ ائودایمونیا: بررسی نسبتِ خود-تعینی، خود-دگرگونی و اضطراب در هستی و زمان هیدگر
خودینه بودن به مثابۀ ائودایمونیا: بررسی نسبتِ خود-تعینی، خود-دگرگونی و اضطراب در هستی و زمان هیدگر

حسین کلباسی اشتری؛ مهرداد احمدی

دوره 18، شماره 46 ، اردیبهشت 1403، ، صفحه 328-344

https://doi.org/10.22034/jpiut.2023.59092.3629

چکیده
  هیدگر با فهم وجود انسان به مثابۀ دازاین، یعنی موجودی که طرح وجود خود را افکنده و خود را زمان­مندانه بار می‌­آورد، موفق می­‌شود تا ازخود- تعینیِ نابازنمودی سخن بگوید. منظور از خود-تعینیِ بازنمودی ...  بیشتر
پراکسیس و بازتاب خودِ نابازنمودی در هستی‌شناسی بنیادین هیدگر
پراکسیس و بازتاب خودِ نابازنمودی در هستی‌شناسی بنیادین هیدگر

مهرداد احمدی؛ محمدرضا اسدی

دوره 17، شماره 44 ، آذر 1402، ، صفحه 1-20

https://doi.org/10.22034/jpiut.2023.54444.3421

چکیده
  ارسطو عمل را وقتی به راستی عمل می‌دانست که برای خود عمل و نه غایتی مترتب بر آن انجام بگیرد. از این‌رو او میان عمل (پراکسیس) و تولید از این نظر که یکی خود، غایت خویش است و دیگری نه و با نظر محض هم از این جهت ...  بیشتر