کانت در مغالطه سوم از مغالطات عقل محض بر آن است که نشان دهد شناخت اینهمانی و شخصیت نفس امکانپذیر نیست و استدلالی که مدعی اثبات اینهمانی و شخصیت نفس است، یک استدلال مغالطی است. اما سخنان و توضیحاتی که وی در اینباره ارائه کرده است، تا حدود زیادی پیچیده و مبهم است. در اینجا کوشیدهایم اولاً با تأمل دقیق در این توضیحات و با عطف توجه به سایر آراء و دیدگاههای اساسی کانت، تصویر نسبتاً دقیقی از دیدگاه وی در مورد این به اصطلاح مغالطه بدست دهیم؛ ثانیاً و در ضمن آن به نقد و ارزیابی این دیدگاه بپردازیم. تحلیل و بررسی دقیق توضیحات کانت نشان میدهد وی از یک سو بر اینهمانی نفس به عنوان یک حقیقت تحلیلی و بطور پیشینی معتبر تصریح و تأکید میکند، اما از سوی دیگر و در عین حال هدف اصلی و تمام تلاش او این است که نشان دهد اینهمانی تحلیلی و بطور پیشینی معتبرِ نفس یک اینهمانی عینی نیست و بر همین اساس با استناد به آن نمیتوان مدعی شناخت اینهمانی و شخصیت عینی نفس شد. حاصل ارزیابی ادعاهای اصلی کانت درباره مغالطه سوم این است که به دلیل تعارضات و ناسازگاریهایی که میان این ادعاها با برخی از دیدگاهها و مبناهای اساسی فلسفه وی وجود دارد، وی نمیتواند به نحو سازگار و منطقی شناخت اینهمانی و شخصیت عینی نفس را انکار نماید.
A Critical Analysis of the Third Paralogism of Kant's Paralogisms of Pure Reason
نویسندگان [English]
ahmad hamdollahi
assistant professor of Azarbaijan Shahid Madani University
چکیده [English]
In the third paralogism, Kant seeking to show that the recognition of identity and the personality of the soul is not possible, and the argument which claims to be the proof of identity and the personality of the soul is an absurd argument. But the words and explanations that he has presented in this regard are far more complex and vague. At this paper we have tried, firstly, by thorough reflection on this descriptions and focus on other Kant's fundamental opinions and views, get a fairly detailed picture of his view of this so-called fallacy; secondly, to critique and evaluate his view.
A detailed analysis of Kant's explanations shows that, on the one hand, he emphasizes on the identity of the soul as an analytic and a priori truth, but on the other hand, at the same time, his main goal and all his efforts is to show that An analytical and a priori identity of the soul is not an objective identity; therefore, citing it, one cannot claim to recognize the objective identity and personality of the soul. The result of evaluating Kant's main claims on the third Paralogism is that, due to the conflicts and inconsistencies between these claims with some of the basic perspectives and principles of his philosophy, he cannot consistently and logically deny the recognition of objective identity and personality of the soul.
کلیدواژه‌ها [English]
Kant, Paralogisms of pure reason, third paralogism, soul (ego), identity, personality, logical inconsistency
مراجع
- Hartnack, Justus, (1378) Kant's theory of knowledge, translated by Gholamali Haddad Adel, second edition, Tehran, Fekr-rooz.
- Kant, Immanuel, (1362) Critique of pure reason, translated by Mir Shams-Aldin Adib Soltaany, first published, Tehran, Amirkabir
- Ameriks, Karl (2000) Kant's theory of mind, second edition, Oxford, Clarendon press.
- Guyer, Pual (2006) Kant, first published, Rutledge.
- Kant, Immanuel, (1929) Critique of pure reason, translated by Norman kemp smith, first published, Palgrave Macmillan
- Kempsmith, Noman (1918) A commentary to Kant's critique of pure reason, first published, Macmillan co.
ابتدای صفحه