Journal of Philosophical Investigations
فلسفه سیاسی و مواجهه با کرونا؛ مواجهه با همه‌گیری ویروسی کووید-19 از منظر فلسفه سیاسی معاصر
فلسفه سیاسی و مواجهه با کرونا؛ مواجهه با همه‌گیری ویروسی کووید-19 از منظر فلسفه سیاسی معاصر

عبدالمجید مبلغی

دوره 14، شماره 31 ، مرداد 1399، ، صفحه 137-161

https://doi.org/10.22034/jpiut.2020.40463.2603

چکیده
  این نوشتار به بررسی ظرفیت نظریه­های فلسفه سیاسی معاصر در مواجهه با ویروس کووید-19‌ می‌پردازد. جهت انجام این مهم نویسنده به پیشهاد طبقه بندی ویژه‌‌ای برای فهم تنوع حاکم بر منطق اقدام و عمل در حوزه عمومی ...  بیشتر
خطای تراژیک و مسألۀ عدالت در تراژدیهای سه‌گانۀ سوفوکلس
خطای تراژیک و مسألۀ عدالت در تراژدیهای سه‌گانۀ سوفوکلس

نوید حکم آبادی؛ علی سلمانی

دوره 14، شماره 31 ، مرداد 1399، ، صفحه 412-435

https://doi.org/10.22034/jpiut.2020.35801.2410

چکیده
  در تراژدی‌های یونان با شکلی از عدالت و تقدیر کیهانی روبه­روییم که برای ما غریب می­نماید. اودیپوس به سبب گناه نادانسته­اش خود را مجازات می­کند. آنتیگون کفارۀ اعمال اعضای خانوادۀ خود را می­پردازد. ...  بیشتر
نقد و ارزیابی عدالت در اندیشه افلاطون (نظریه عدالت در رساله جمهوری)
نقد و ارزیابی عدالت در اندیشه افلاطون (نظریه عدالت در رساله جمهوری)

غلامرضا صائبی؛ سعید اسلامی

دوره 13، شماره 29 ، بهمن 1398، ، صفحه 279-298

https://doi.org/10.22034/jpiut.2019.33273.2310

چکیده
  افلاطون این سئوال را اساسی می­دانست که کدام دولت بهتر وکدام نظم منصفانه­تر و چه کسی صلاحیت حکومت بر مردم را دارد؟ از نظر افلاطون، عدالت می­بایست در درون فرد و درون جامعه تحقق یابد. عدالت در شهر در ...  بیشتر
افلاطون و راولز: عدالت در فرد یا در جامعه؟
افلاطون و راولز: عدالت در فرد یا در جامعه؟

محمد جواد موحدی؛ سعید بینای مطلق

دوره 9، شماره 16 ، اردیبهشت 1394، ، صفحه 197-213

چکیده
  مفهوم عدالت، آنگونه که در کتاب جمهوری آمده است، برای افلاطون، مفهومی انتزاعی و زاییده‌ی ذهن است که سقراط با استفاده از روش مامایی‌اش می‌کوشد تا آن را خلق کند. در واقع، افلاطون اگرچه بحث راجع به عدالت ...  بیشتر
نسبت فضیلت با سعادت در نظام اخلاقی افلاطون
نسبت فضیلت با سعادت در نظام اخلاقی افلاطون

یوسف نوظهور؛ داود سیروس

دوره 2، شماره 203 ، شهریور 1387، ، صفحه 135-159

چکیده
  مکاتب اخلاقی کلاسیک، به ویژه نظام اخلاقی افلاطون، با مشخصة «سعادت‌گرایی» شناخته می‌شوند. آموزة بنیادین «سعادت‌گرایی» این است که مطلوب نهایی انسان، نیل به سعادت است و همة فعالیت‌های آدمی ...  بیشتر